Mr. Destiny MEETS Ms. Destiny

Chapter 2: Naku-curious na talaga ako?

Chapter 2

 It’s Tuesday! May 2 hrs free period kami …sooo…masisimulan ko na yung research project namin kahit next month pa deadline. Mabuti na yung maaga masimulan para matapos na rin.

“Lei, tara group study tayo para sa quiz sa Chem!” pag-aaya sakin ni Coleen.

Uy himala! Nagyaya ‘tong mga to na mag-aral. Ganyan naman kami dati bago ma-invade ng something ang mga pag-iisip nila. Never mind, di nyo rin maiintindihan kahit i-explain ko pa.

“Ah sige! Tara!” sabi ko sa kanila.

And then ayun na nga dumeretso na kami sa library kasi it’s a good place to study, malawak at tahimik di tulad sa room na sobrang ingay at maraming PDA.

..*after 30 minutes*..

“Lei, balik na kami sa room ha. Tara! Tapos na naman natin pag-aralan yung quiz eh!” excited na pag-aaya sa’kin ni Mia.

Hmmmm…ano nanaman kayang ikukwento neto..

“Eh diba, may research  project pa tayo? Sinisimulan ko nang gawen. Di pa ba kayo nagsisimula don?” tanong ko sa kanila at mukang nagka-amnesia ata.

“Tss…malayo pa naman deadline nun noh, ano pa lang ngayon? Marami pang oras para dyan! Bili..may kwento ako sa’nyo!” sagot sa’kin ni Coleen.

Sabi na nga ba eh, may kukwento nanaman.

“Ah sige kayo nalang bumalik sa room. I’ll stay here na lang. Kuwento nyo nalang sakin mamaya!” sabi ko sa kanila.

“OK. Bye!” sabay-sabay nilang sabi sa’kin.

Haayyy…as usual, 30 minutes lang sila tumatagal sa pag gu-group study namen. I’m sure may ibang topics sila. Ayan tuloy! Alone ulet ako! Pero di ako galit no…ako naman ang di sumama eh. Marami pa kasi akong gagawin eh. Sobrang busy ko ngayon tapos pagdating ko pa sa bahay, marami rin akong kailangang gawen, kaya bakit hindi ko pa gawin ang mga bagay na pwede ko namang gawin ngayon? Diba?

*clap clap clap clap clap*

Muka kong masipag no? Hehe..pero di naman masyado.  Hmmm..makapagbasa na nga lang…

“Uhmm..Excuse me Ms., is this seat taken?” napatigil ako sa pagbabasa at napalingon sa nasa likod ko. Sino kaya yung tumatawag sa’kin?

THAT SAME GUY.

“No.” Matipid kong sagot.

“Thanks!” he answered.

And then he sat next to me. Im just curious about this guy, kase in my 3 years of stay here, I just saw him twice – sa library at dun sa school gate. In fairness, he has an American accent na nakakanose-bleed. I bet mayaman sya, ikaw ba naman ang sunduin ng kotse? Eh ako nga araw-araw commute eh. Ano kayang year nya? Hmmm..sa dami ba naman kasi ng estudyante sa university na ‘to eh imposibleng makilala ko silang lahat at ma-identify kung anong year level nila…haayyysss….

Teka, ba’t ba ko biglang naging interesado sa kanya? I didn’t even know him. I also didn’t know anything about him. I’ll just continue what I’m doing a while ago.

“Uhhmm..Ms., do you know what time is it?” tanong sa’kin nung guy.

Tiningnan ko yung relo ko.

“It’s already quarter to 10,” sabi ko sa kanya.

“Thank you! I’ll get going! ” he answered back. “See you.” Pahabol nya.

And then nagmamadali na syang umalis. Did I heard It right? See you.

Pero bakit? Feeling close lang sya? Ganun? Para namang magkikita ulit kami no. Makabalik na nga ng room, malapit na rin naman mag-next subject.

“Ms. sayo ba ‘tong folder na ‘to?” someone asked me.

 “Ah, hindi eh.” Sagot ko sa kanya.

Naisip ko bigla, di kaya sa kanya yung folder na yun?

“Ah teka, alam ko kung kanino yan.” Sabi ko dun sa babae.

At binigay nya sa’kin yung folder. Naisip kong mas mabuting ako na ang magbigay dun sa guy pag nakita ko ulit sya. Baka may importanteng nakalagay dun at baka pakialaman lang ng iba, so I’ve decided na ako na lang ang magbalik sa kanya nun. At malaman ko kung sino ba talaga sya.