Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ท้องฟ้ายามค่ำคืนที่ไร้ดวงดาวกลางใจเมืองมันช่างดูหม่นหมองเสียจริง
แต่ถึงกระนั้นยังมีดวงจันทร์ที่ส่องสว่างสุกใสท่วมกลางท้องฟ้ายามราตรีนี้
"คงเหงามากสินะ ดวงจันทร์"
ตาคมแหงนมองดูดวงจันทร์ที่ส่องแสงสุกใส ยกยิ้มเบาๆ
สายลมพัดมาเอื่อยๆชวนให้น่านั่งเล่นต่อกลางสวนแห่งนี้
ยิ้มบางๆให้ดวงจันทร์อีกครั้ง พลางนึกถึงคนๆนั้น คนที่ทำได้แค่คิดถึง...
"เอาล่ะ ผมควรจะกลับบ้านไปนอน"
ร่างหนาลุกขึ้นออกจากโต๊ะม้าหินอ่อนก่อนจะกลับไปสถานที่ที่เรียกว่าบ้าน
บ้านที่เคยมีพ่อ มีแม่ มีพี่ชาย ตัวเขา และลูกสุนัขอีกตัว
แต่นั้นก็กลายเป็นอดีต...
ความร้อนที่เรียกว่าไฟค่อยๆไหม้ไปในที่เป็นเชื่อเพลิง
จองกุกในวัย 5 ขวบยืนร้องไห้กับภาพเหตุการณ์ข้างหน้า
ไฟกำลังไหม้บ้าน...
เพราะเจ้าหนี้หน้าเลือด
หลังจากนั้นจองกุกก็ใช้ชีวิตกับแม่มาตลอดจนกระทั่งแม่จากไปใน 19 ปี
แรกที่แม่จากไปชีวิตก็ติดขัดไปหมด จนเดินผิดทาง...
จองกุกค้ายาผิดกฏหมาย ถึงจะไม่ได้เสพแต่ก็เถอะ
'เฮ้ย!!! ตำรวจมา'
จองกุกถูกจับก่อนจะถูกส่งไปส่งเสริมด้านอาชีพ
