Cocukluk sanirim hepimiz icin cok baskaydi. Hümeyra'yle ben kuzen oldugumuz icin koskoca bir ömrü beraber yasamistik. Hüma'yla ise ders calisma kamplarina gittigimde tanismistim. Yillar sonra bir fotograf bulduk, sakasina "Bak bu sensin" demisti. Gercekten fotografi yakinlastirdigimizda fark ettik ki biz aslinda yillar yillar önce ayni karede poz vermisiz. Nihal'le ise Hümeyra sayesinde tanismistik. Kücüktük, fazla savunmasiz. Nihal en kücügümüzdü. Ben genelde bunlarin annesi gibi hissederdim kendimi. Yemeklerini, sularini bile düsünürdüm. Cocukken fazla güzeldik biliyo musunuz ? Tek derdimiz okuldan eve gelip disari cikmakti. O zamanlar tabii nargile, sigara, ask aliskanligimiz olmadigi icin. Birbirimizden baska hic bir seyimizde yoktu. Acilarimiz ortakti sadece. Hepimizin bir yani yarimdi.-"Ne var Nihal ya ne diyosun yine?!"
Hümeyrayla göz göze geldim ve kulagima dogru egilerek "Anlasilan bunlar yine birbirlerine girmisler kuzen"
-"Hüma yine niye öldürecek gibi bakiyor acaba kuzen kiza sormak lazim.. Nihal noldu kanka?"
-"Ya kanka bu beni aradi.."
-"Sus Nihal ya , bi kere aradigimda acsan sasircam. 30 kere mi aramam lazim seni. Aramayacagim bir daha hic birinizi."
-"Ooo Köfte bugünde seninkileri yanina alip gelmissin."
-"Ask olsun Patates ya."
Genelde böyle severdik birbirimizi. Köftesiz patates yenmezdi bizde. Bu arada bakmayin köfte dedigime kilolu oldugundan degil ama depresyonu hic bitmez.
-"Tamam hadi uzatmayin oturunda okey oynayalim biraz."
Genelde hep ayni mekanlara takilirdik. Ve herkes tanirdi bizi. Hatta gittigimiz bir kac yerde biz söylemeden nargilemiz, kahvemiz gelirdi. Adamlarin daimi müsterileri oldugumuz icin alismilardi. Ben sigara kullanmam aslinda. Ama haftanin her günü nargile icebilirim. Buna da o gittikten sonra baslamistim zaten. Aslinda onun yoklugunu böyle seylerle doldurmak fazla sacmaydi. Cigerlerime duman yerine onun kokusunun dolmasi tercihimdi.. Biliyor musunuz arkadaslar kokusunu dahi bilmiyorum..
"bahsetme kimselere , yaramizda kalsin"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yarim Kalan, Yarim Birakmaz
Teen FictionBu hikayeye tam olarak nerden baslamam gerektigine dair bir fikrim yok aslinda.Su an sadece yazmam gerektigini düsünüyorum. Bakin arkadaslar bizde iyi cocuklardir. Hic olmazsa18'li yaslarimiza kadar öyle sanardik. ASlinda bakarsaniz ben hala iyi bir...