Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Uśmiechnęłam się widząc wstawione przez Justina zdjęcia. Z początku miałam ochotę go zamordować za to, że robił mi zdjęcia gdy spałam, ale sama nie byłam lepsza. Moja galeria była zasypana zdjęciami śpiącego Justina. Nie moja wina, że wyglądał wtedy jak najbardziej uroczy człowiek na świecie... Na wyświetlaczu wciąż trzymanego przeze mnie telefonu pojawiła się twarz chłopaka i napis "dzwoni" więc czym prędzej przeciągnęłam zieloną słuchawkę by odebrać. -Hej kochanie, jak się spało? - Usłyszałam głos ukochanego. -W porządku, tylko szkoda, że nie było cię obok gdy się obudziłam. - Westchnęłam w odpowiedzi. -Przepraszam skarbie. - W jego głosie bez problemu mogłam usłyszeć poczucie winy i momentalnie ogarnęły mnie wyrzuty sumienia. -Ale całkowicie kocham to, co dla mnie zostawiłeś. - Dodałam z nadzieją, że w jakiś sposób to poprawi jego nastrój. - Naprawdę?- Nutka flirtu wdarła się do jego słów. - Wiesz, że to nie wszystko? Bądź gotowa na 19. - Nie musiałam go widzieć, by wiedzieć, że właśnie się uśmiecha. To było słychać. Nie zdążyłam zapytać dlaczego gdy rzucił jeszcze "miłej naszej pierwszej rocznicy" przed tym jak się rozłączył. To jedynie sprawiło, że byłam bardziej ciekawa co takiego zaplanował, ale wiedziałam, że nawet gdyby się nie rozłączył to by mi nie powiedział. W tym momencie nie pozostało mi nic innego jak wytrzymać do 19 i dowiedzieć się o czym konkretnie mówił.
