မ်က္ရည္ေတြက...
ေႏြဦးရဲ႕ သစ္ရြက္ေတြနဲ႔အတူက်ေနတာ
ေႁကြက်ေနတာ.....ေျမခေနတာ...
ေလတိုက္လို႔မဟုတ္ဘူး။
ေလ႐ႈးတစ္ခ်က္ေဝ့လို႔မဟုတ္ဘူး။
ႏွလံုးသားထဲ..
သတိရမႈေတြ ထိန္းမႏိုင္ေတာ့လို႔။
သတိရတယ္ဆိုတဲ့ ခံစားမႈက..
မ်က္ဝန္းကေန...ငန္က်္ိက်ိ အရည္ေတြအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းတတ္တယ္ဆိုတာ....
မင္းနဲ႔ေတြ႔မွ...
ခ်စ္တတ္မွ
သတ္ိရတတ္မွ
ကိုယ္သိခဲ့ရတယ္။
