Gözlerindeki Tebessüm

İÇİNDEN NE GEÇİYORSA ?

  MERİÇ ; Demek sen her akşam burdan dışarıya  bakıyorsun , ne var bu pencerede ben seni her akşam burdan izliyorum ?

İZGİ ; Şey ... Sanane hem ne işin var senin benim evinde ben sana gir demedim ki !

MERİÇ ; Evet ama benim sorumun cevabı bu değil . Sende amma itici çıktın ...

Diye aralarında kısa bir konuşma geçti . Koltuğa oturdu Meriç üstelik izin bile almamıştı , kolundan tutarak İzgi ' yi yanına çekti . Kalbi o kadar çok hızlı  atıyordu ki , içinden geçenleri demek bile istemiyor , heyecandan avuçlarının içi terlemişti . Yavaşça sarıldı ;

MERİÇ ; İçinden ne geçiyorsa onu yap biliyorum beni tanımıyorsun , bu yabancı niye benim evimde niye sabah kulağıma bir şeyler fısıldadı niye bana sarılıyor demen en doğal hakkın belkide beni şimdi kovarsın ama ben senin diğerleri gibi olmadığını biliyorum içinde ufak bir çocuk var senin ...

Sadece yüzüne bakarak onu dinledi , ve kafasını omzuna doğru koydu eski İzgi olsa onu evden kovar , kovmakla kalmaz herkese rezil eder ve onu hapise atmak için elinden geleni yapardı . Ama içi şuan o kadar huzurluydu ki şimdiye kadar hiç böyle bir duygu hissetmemişti , belkide böyle davranmasının tek nedeni budur . Kafasını koyduğu omuzunda uyuya kaldı , onu uyandırmak bile istemiyordu , kafasını yavaşça geriye yasladı ve bir süre sonra oda uykuya daldı . Ama sabah kalktığında yanında İzgi yoktu kendisinden dolayı gittiğini düşündü ama buna rağmen odalara bakmak için şöminenin hemen yanında olan ağaçtan yapılmış ve yeniymiş gibi parlayan merdivenlerden yukarı çıktı , duvarlarda birbirinden güzel tuvaller ve resim çerçeveleri vardı , yukarı çıktığında burnuna hafiften güzel bir koku geldi . Kim bilir İzgi ondan önce uyanmış da kahvaltı hazırlıyor birde üstelik iki kişilik . Hazırladığı masayı gören Meriç ben seni beni evden kovar diye düşünüyordum sen ne hamarat çıktın dercesine güldü . Masaya doğru gitti ve oturdu . İçinde hafiften bir korku mu desem ne desem bilemedim onu evden kovma korkusu da bir yana birden ;

İZGİ ; Başla hadi acıkmışsındır .

MERİÇ ; Seni hiç böyle hayal etmemiştim beni kovarsın diye içimden geçirip duruyordum ....

İZGİ ; O kadar da kaba değilim , aslında ben hiç kaba değilim dışarıdan biraz öyle gözüküyor yada beni tanımadan yaptınız yorumlar beni öyle gösteriyor . Sadece şimdiye kadar böyle hissetmedim ve bilmiyorum seni tanımamama rağmen offff çık dışarı ne işin var ki zaten ....

Diye çıkıştı bir anda ama içinden de gitmesini istemiyordu . Çayını yudumladı Meriç hiç de çıkacak gibi durmuyordu . Bu durum onu rahatsız etmiyor çünkü onun gitmesini oda istemiyordu onu bu kadar huzurlu hissettiren tek o vardı . Nedenini oda bilmese de onunla ileriye yönelik çok güzel hayaller kurup onları teker teker gerçekleştirirlerdi . Meriç yanında olduğundan mı ne bugün diğer günlere göre daha iştahlıydı İzgi bütün masayı yiyebilirmiş gibi hissediyordu , bir ondan bir bundan alırken gözünü de Meriç 'ten alamıyordu . Belkide sadece kendisine bir şans vermeliydi , her şeyin bir başlangıcı vardır sonuçta evet sonu da vardır biten bir şeyin sonu iyi de bitse kötü de bitse yaşanmış güzel anılar kalır geride , belkide çok üzülmekten korkuyordur İzgi . Kahvaltılarını yaptıktan sonra İzgi masayı toplamaya başladı , hiç duru mu Meriç' de ayaklandı birden ikisi birlikte masayı topladılar , bu durum İzgi'nin bu kadar hoşuna gitmişti ki , kolundaki beyaz büyük saatine bakınca saatin geç olduğunu ve yürüyüşünü yapmadığını fark edince birden sinirlendi ;

İZGİ ; Hayatımdaki kuralları bozuyorsun sen olmasan ben şimdiye kadar koşumu yapmış diğer işlerimi hallediyordum ..

Demesine rağmen karşılık vermedi Meriç , kendine kurallara adamış bir kadın bana nasıl vakit ayıracak diye geçirdi içinden . İçinden geçenler sadece bunlar değildi belli ki hiç aşık olmamıştı İzgi yok sa nasıl böyle olur hem bana kıyamıyor hemde kendi hayatından vazgeçemiyordu acaba bana küçük bir yer verir miydi hayatında çok bir şey de istemiyorum ki ben beni sevsin istiyorum sadece , bizim ikimizin evi olsa şöyle düzlük yeşillik bir yerde kocaman bahçesi olsa , ufak ufak ikiz kızlarımız olsa , kız olsun ki ona benzesin dünya güzeli üç tane kadın ben daha ne isterim .

İzgi spor yapmadan diğer işlerini yapmak için evden çıkacaktı , merdivenlerden ayaklarındaki pofuduk ayakkabılarıyla nazik nazik iniyordu , Meriç de o sırada bir saat giyinir şimdi makyajı saçı falan uzun sürer diye düşünürken İzgi'nin odadan çıkması beş dakika bile sürmedi . Hafif topuklu bir bot kahverengi renkte onunla uyumlu bit koy pantolon ve üzerinde ince askılı bir bluz , yanakları kendisinden pembe ve sadece dudağına kırmızı bir ruj sürülmüştü saçları zaten kendisinden doğal ve parlaktı . Onu öyle görünce birden duraksadı Meriç onun odasından erken çıkmasından çok onun ne kadar güzel olup onu büyülemesi geçiyordu aklından , bir yandan da acaba beni tekrar görmek ister mi düşüncesi .

Evden hızlı hızlı çıktı İzgi evde Meriç' in olduğunu bile unutmuştu . Kapıyı üstüne kitlemiş ti , arkasından bağırsa da sesini duyuramadı , sevdiği kadının hangi yatak da nasıl yattığını merak ediyor bir yandan görmek istese de bir yandan patavatsızlık olur diye de içten içe kendini yiyordu . Dayanamayıp odaya giriverdi , çilekli çikolata gibi kokan bir parfüm kokusu odası sarmış pencereden giren güneş ışınları odanın açık pudra pembesi rengi turuncu gibi gösteriyordu . Bu kadar yoğun olmasına rağmen her şey yerli yerinde ve olduğunca mükemmelliyetçiydi . Aslında pek şaşırmamıştı ama karşısında duran beyaz yatak dan da aklını alamıyordu , hemen pencerenin önünde duran ağaç gözüne çarptı bu kadar güzel manzarayı niye bir ağaç kapatıyor ve bu ağacı nasıl olur da kestirmemiş diye düşünürken yatağa uzandı , öyle rahattı ki sanmayın konforundan falan diye aşık olduğu kadın yatıyordu o yatak da ondan o konfor o rahatlık , odada ki sütlü çikolata kokusu yerine birden sütlü kurabiye kokusu geldi burnuna , kafasını biraz sağa döndürdü ve yastığından geldiğini fark etti , yastığı kucakladıktan sonra uyuya kalmıştı orda o kadar huzurluydu ki bir dün gece omzunda yatıp uyuması birde bugün çok güzel uyumuştu Meriç .