Adsız Bölüm 2

48 3 0
                                    


 Eve geldiğinde ılık bir duş aldı , yüzünden kollarına doğru düşen küçük su damlacıkları izliyor sabah olanları hala aklından çıkmıyordu . Saçlarını kurulamak yerine havluya sarıp kendine kahve yaptı ve camın önünde olan ,en sevdiği ve kendinin tasarladığı , koltuğa oturdu . Camdan dışarısı o kadar güzel gözüküyor ki sabahki rüzgar kendini güneşli bir havaya bırakmış , küçük çocukların uçurduğu uçurtmalar ve bulutlardan güzel bir manzara gözüküyordu . Aniden dudakları hareket etti ufaktan bir gülümseme , gözlerinde o mutluluk ve kulağına gelen o kelimeler onu öylesine mutlu ediyordu ki , birden duraksadı sanki ben ne yapıyorum kim bile olmadığını bilmediğim insanın ona dediği şeyleri düşünüp mutlu oluyorum diye kendini suçlar gibi somurttu . Mahalleye bakmak için camdan kafasını uzattığında , arnavut kaldırımlarının arasında oturan bir çocuk ve evet sabahki o çocuk ona doğru bakmış tatlı tatlı gülüyor . Kalbi birden olduğundan hızlı atmaya başladı ne diyeceğini bilmeden sokağa fırladı , saçları hala ıslaktı havluyu bir kenara koyup çıktı evden . Dışarı çıktığında kimseyi göremedi sanki aniden kaybolmuştu  , birden birisi elini tuttu , kulağına doğru ellerinde küçükmüş  doğrusu diye bir ses , birden irkildi arkasına döndü . Gözlerine baka kaldı o kadar güzel kahverengi gözleri vardı ki , gözlerini kapattığında ilk aklına gelmesini isteyeceği kadar güzeldi gözleri . Uzun süre gözlerine bakarken sen kendini ne sanıyorsun diye bağırdı , çocuk elini kızın beline doğru götürüp  birden kendine çekti , sadece gülerek gözlerine bakan çocuk bir şey demeden uzaklaştı .

Arkasından baktı ve içeri geri girdi , kahvesine doğru yöneldi ve oturduğu koltuğa tekrar oturmadan camdan dışarı baktı , acaba hala ordamı , duruyor mudur diye içinden geçirmeden edemedi .

Çocuk onu uzun zamandır görüyor ama onun kendisini farketmesini bekliyordu . Hayattan soğumuş gibi bir hali vardı acaba onu nasıl mutlu ederim diye düşünüyor ama bir şey bulamadığı için kendini hep geri planda tutuyordu . Hayattan soğumış bir insana tek gereken doğru zamanda gelen güzel mucizelerdir . Oda ona güzel bir mucize olmak istiyordu . Bir gece yatağında uyuya kalmış rüyasında onu görmüş ve ertesi sabahı aynı kafaye gittiklerini gördükten sonra bunların sadece bir tesadüf ten ibaret olmadığını düşünüp böyle bir hamle yapmıştı . Sevmeyi o kadar çok iyi biliyor ve kendini o kadar çok sevdireceğinden emindi ki ona böyle bir tanışma fırsatı verdi .Hergün onunla farklı hayaller kurup kendisini tanımadığı için uzak duran bir çocuk bu kızı ne kadar mutlu edebilirdi ki , kim bilir belki de çok mutlu olurlardı ne vardı yani göğsüne kafasını koysa yatağa yatıp gökyüzünü izleseler , kimsenin bilmediği o güzel kokusunu içine çekse , gözlerine bile bakmaya kıyamazken niye bu kadar güzel hayal boşa gitsin . İkiside sevilmeyecek insanlar değiller tek gerekli olan şey birbirilerinin olmaları .

Dışarıdan pek sevilmese de içinde küçük bir prenses vardı İzgi'nin belkide insanları tanımak istemiyordu ama kendi hayalleri vardı ve hepsini gerçekleştirmişti , kendi evi , kendine ait bir araba , her şey yolundaydı . Belkide artık aşık olmanın zamanı onun için gelmişti , insan kime , ne zaman , nerde  aşık olacağını hiç bilmezdi ki tek bildiği sabahtan itibaren hiç tanımadığı o çocuk . Belki yine karşı kaldırımda oturur diye sürekli camdan dışarı bakıyor en sevdiği belgeseli bile izlemiyordu . Saat geç olana kadar bekledi , gelmeyeceği düşüncesiyle yatağına tam yöneleceği sırada birden kapı çaldı . Aklından hiç o çucuğun geleceği bile geçmemişti , içinden açmasam mı diye de düşündü , yavaş adımlarla kapıya yöneldi kim o bile demeden kapıyı bir  an açıverdi , karşısında sabahki o çocuğu görünce yine dilini yutuvermiş gibi sadece gözlerinde tebessümle bakakaldı . Bende tanıştığıma memnun oldum dedi ve  elini uzattı , aniden içinden gelen bir hisle elini uzattı , adımı merak ediyor ama bir türlü soramıyor kapıda birbirlerinin gözlerine bakıp duruyorlardı , elini bile bırakmamıştı hala , adının Meriç olduğunu ve onu eve davet etmeyeceğini sordu . Bir şey demeden sesizce kapının yan tarafına geçti girebilirsin dercesine . 

Gözlerindeki TebessümHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin