hindi lamang sa aming bahay natatapos ang paghihirap ko kahit dito sa school na pinapasukan namin ay isa ring kalbaryon na araw-araw kong hinaharap.
anim na buwan na ang nakakararaan simple lamang ang buhay ko, isang masunuring anak at mapagbigay na kapatid mahilig akung mag-aral kaya nasa top one ako sa klase hindi ganon karami ang aking kaibigan hindi rin kasi ako mahilig lumabas o maggala sapat na sakin ang magbasa sa bahay.
pero nambago ang lahat ng makilala ko si josh. at ang palagi kung pagsalo sa mga kasalan ng kakambal ko na si cristina ang siyang bumago ng buhay ko.
flashback
"kailangan ba talaga akung sumama, hindi kasi ako mahilig pumunta sa bar" hindi ko alam pero natatakot akong sumama kay cristina, hindi pa kasi ako nakapunta sa bar ni minsan at laong hindi naman ako nainom kaya't alam kung wala naman akong gagawin don
"pwede ba, di ba sinabi ko ng hindi ako papayagan ni daddy hangga't hindi ka kasama at ano pang inaarte arte mo dyan" halata sa tingin nito ang pagkairita. "eto suotin mo" sabay bato saakin ng isang maiksing bestidang kulay pula
"kailangan ba ganito ang suotin ko, baka kasi ano-" naputol ang sasabihin ko nga bigyang humarap ang pagalit na nagsalita si cristina
"aarte ka nanaman. napakadame mong reklamo, pasalamat ka nga at kailangan kitang isama kung hindi wala akong balak ibalandra ka lalo na sa itsura mong yan" sa tingin na akala mo nandididri
tahimik nalang akong umalis ng kanyang silid. nang makarating ako sa sarili kung silid agad tinitigan ang aking sarili sa salamin. naka medyo malaking t-shirt ako at lagpas tuhod na short meron din akong suot na salamin, malayong malayo sa itsura ng cristina na palaging naka sleeveless at maikling shorts, kung hindi man ay na dress at hindi lumalabas ng bahay ng hindi nakaayos at naka make-up. kahit na identical twin kame ay malayo ang itsura namin.
palaging naiinis sa akin si cristina, sa hindi ko malamang dahilan. pero kahit ganon pa man na palagi nya akong inaayaw lalo sa school na pinapasukan namin parati ko pa din siyang pinagtatakpan at pinagtatanggol sa mga magulang namin.
**BAR
"ano yan, hanggang dito may buntot ka" turo ni riza sakin namatawa tawa.
kasama nila ako sa table lahat sila umiinom ako nasa isang sulok at tahimik na nakikinig sa mga kwentuhan nila.
"sandy, don ka nga muna sa counter nakakaistorbo ka dito eh" wala naman akong gingawa pero pinapaalis na ako ni cristina kasi naman ung mga barkada niya walang ginawa kung hindi asarin si cristina dahil sa pagsama ko
nakatingin lamang ako dito dahil ayoko talagang umalis kasi baka kung anong mangyari sakin dito wala naman akong kilala dito. "ANO, hindi mo ba ako narinig don ka, don, don" sabay turo nya don sa medyo malayo sa may counter.
alas onse na ng gabi pero parang wala pa silang balak umuwi, naglakas ng loob akung puntahan sila cristina sa table nila. pero gaya ng inaasahan ko at pinaalis lang ako at tatawagin nalang kung pauwi na kame.
bumalik ako sa kaninang inuupuan ko ako umorder ng juice ng may umupo sa tabi ko.
"hi" bungad sakin ng lalaki tinitigan ko siya para makasigurado kung ako ba ang kausap nya pero diretsyo sakin ang titinig nya. napakagwapo nya at maganda ang pangangatawan. pasimple lamang akong ngumiti.
"alone?" kahit simpleng tanong nya ay kinikilabutan ako diretsyo pa din ang tingin nya, samantalang hindi na ako mapakali sa hiya.
"hi-hindi, kasama ko ung kapatid ko, pero na don sila" sabay turo sa pwesto nila cristina. nakatingin pa din sakin ung lalaki saglit siyang natahimik akala ko aalis na
"here" sabay abot ng isang makulay na inumin. napatitig ako sa kanya pero hindi ko kinaya kaya't napatingin na lamang ako sa inuming hawak nya.
"hindi kasi ako umiinom, ok na sakin itung juice"
"wag kang mag-alala juice lang din to" hindi ko alam pero sa tinig at titig nya ay wala ako sa aking sarili ay ininom ang hawak nya. masarap nga ito parang juice lang. tipid akong napangiti, natingin pa din siya at nakangiti. muli nya akong inabutan at siya'y uminom din sakanya ay alak sakin itong makulay na inumin.
makalipas ng ilang saglit parang umiikot ang paligid ko at ng muli kong imulat ang mga mata ko at nakikita kong marahas na akong hinahalikan ng lalaki. masyado siyang malakas
"bitiwan mo ko" mahina lamang ang pakakasabi dahil sa sobrang panghihina ko at hilo, pero sapat na iyon para malaman nyang gising na ako.
"pagbabayaran mo ang ginawa mo sakin miss" nakakatakot ang mga mata niya hindi ko maintidihan kung ano ang sinasabi nya
"hindi kita kilala kaya pakawalan mo ako" pinipilit ko paring makawala sa mahigpit na kapit nya, bumuhos na din ang luha ko dahil sa halo-halong emosyon na nararamdaman ko sabay ng pagtanggal nya ng lahat ng damit o at damit nya
"hindi mo maalala, pwes ipapaalala ko saiyo lahat lahat, kung paano mo ako nilandi at iwan nalang sa hotel na dala ang buong wallet ko"
"hindi ko alam ang sinasabi mo, kahit kailan hindi ako sasama sa lalaki sa hotel, kaya sige na nagkamali ka lang pakawan mo na ako dito"
"hinding hindi ko makakalimutan ang mukha mong yan!" nakakatakot siya parang nawala ang lasing ko, ang mukha ko...ang mukha ko ngaun ay parang si cristina sabi ng mga kaibigan nya kanina, magkamukha kame ngaun dahil sa damit at ayos ko. si cristina ang nakasama nya sa hotel na nang-iwan dito.
natauhan ako sa akin pag-iisip, pinagpatuloy nya ang masamang balak niya sakin. hindi ko maipaliwanag kung anong klaseng sakin ang nararamdaman ko masyadong marahas. pinabayaan ko nalang siya, sobrang nanghihina ako. halo halong emosyon ang nararamdaman ko , isa nanamang kasalanan ni cristina ang binagbabayaran ko.
nang matapos siya sa katawan ko ay pabagsak siyang humiga sa tabi ko, samantalang tulala akong nakatitig sa kisame. "si-si cristina un hindi ako" hindi ko alam kung saan ko nahugot ang mga katagang binitiwan ko
