AŞK

AŞK 7

ÖYKÜ ÖZER

Buraların bana. Göre olmadığını söylüyordu aklınca ben Öykü Özer olarak bunu kabul etmiyorum miran bu sözü dediğine pişman olacak. Benimle ilgilenmesi hoşuma gidiyordu ama çok farklı insanlardık. Miran arabayı sürdükçe huzur buluyordum manzaralar harikaydı ben burada yaşarım dedirtecek kadar. Sonunda bir konağa gelmiştik. Arabayı park edip indi bende kendi kapımı açıp indim yanıma gelmişti.

-yardıma ihtiyacın var mı ?
- teşekkür ederim iyiyim şu anda.
- o zaman içeri geçelim.
-olur.

Bu Konak Harika görünüyordu. Tamda istediğim gibi bi görüntüsü vardı. Hem huzur verecek hem de kıyafetleri ön plana çıkartacak. Manzarası zaten mükemmeldi. Bir çocuk gibi etrafı hayranlıkla izliyordum. Burasını nasıl bulamam kendime kızıyordum.

- burası Harika neden ben bulamadım ki ?
- Tek başına yardım almadan yapmaya çalışıyorsun herşeyi hayatta ama yardım almak kötü değil.Bazı yerleri herkes bilmez. Her şeyi aynı anda yapamazsın. Bunu unutma.
- çok bilmiş beyefendi. Ben bu yaşa kadar bu yolları tek başıma yürüdüm kimse elimden tutmadı kendim geldim. Bunuda başarabilirim.
- ama başaramadım .
- bu başaramayacağım anlamına gelmiyordu.
- öykü uzatma yardım almak kötü değil. Şu ana kadar almamış olabilirsin ama bu alamayacağın anlamına gelmez.
- ben beğenmedim burayı gidelim.
-Şaka mısın?
- Hayır gitmek istiyorum.

MİRAN DEMİR

Beni çok şaşırtıyordu. Küçük bir çocuğun yaptığını yapıyordu şu anda. neymiş efendim beğenmemiş. Sen onu külahıma anlat biraz önce hayran hayran etrafı izliyordun. Küçük bir çocuk gibi küsüp arabaya gitmişti. Neden bu kadar ilgilendiğimi bende anlayamasamda sonuçta misafirdi değil mi ? Bende onun arkasından indim.

-çarşıya bırakır mısın beni mekan aramam gerekiyorda ?
- neden beğenmemiş gibi yapıyorsun ?
- çünkü gerçekten beğenmedim. Bırakacak mısın yürüyeyim mi ?
- bin arabaya öykü .

Cidden beni deli ediyordu bu kız nerden başıma bela almıştım ki ben bu kızı. Çarşıya bıraktıktan sonra Bülent'i aradım;

- efendim miran ağam.
- Bülent öykü hanıma kimse mekan ayarlamayacak.
- tamam ağam.
- bugünkü mekanıda ayarla defileye göre orada olacak defile gelip tıpış tıpış yardım isteyecek benden.
- tamam ağam emriniz olur.

Şirkete geçmeden önce Serkan'ın yanına uğrayıp yemek yiyecektim. Biraz sohbette ederdik hem. Arabayı restorana doğru sürdüm.
Dışarda masada oturuyordu havayı güzel bulunca tabi. Geçip karşısına oturdum.

- Hoşbuldum Serkan sizde müşteri böyle mi karşılanıyor dostum.
- Ne zamandan beri karşılama bekliyoruz ağam
- Belki hep bekliyorumdur ama  hiç yapmamışsındır
- Miran deli etme insanı kendi mekanın burası
- Valla ben deli oldum sende ol kardeşim sen benim dostum değilmisin aynı duyguları  besleyelim ne olur ?
- Kim deli etti topuklarına sıkarım. Sonra şu halinle gelip benimle uğraşıyorsun.
- Dün üstüne meyve suyu dökülen kız var ya hani. İşten dönerken konağın yolunda oturuyordu. Yanına gittiğimizde iyi değildi bir süre sonra bayıldı konağa götürdüm....... işte o kızla uğraşıyordum.
- o dostum mekan bakmalar filan nedir yani bilelim.
- birşey olduğu yok hemen işini halletsin gitsin diye uyuz ama gitmiyor inat.
- nerede göreceksin ki zaten bir daha boşver kızı koskoca Mardin'de
- Neyse yemek diyorum açım diyorum.
- Sen zaten hep açsın dostum.

ÖYKÜ ÖZER

Miran beni çarşıya bıraktığından beri mekan arıyordum ama bulamıyordum. Kimse kabul etmiyordu. İyice sinir olmuştum. Bir kafeye oturup annemi aradım.

-Anne nasılsın
-iyiyim kızım sen nasılsın
- iyi değilim anne mekan bulamıyorum.
- gel o zaman İstanbul'a kızım ille orada olacak diye bir şart Yok
- anne bu benim hayalim istiyorum sıradan şeyleri sevmiyorum bilirsin.
.
.
.
.
.
-neyse annem bende seni seviyorum babamı öp.

Uzun uzun annemle konuşmuştum başıma gelenleri anlatmamıştım telaşlandırmamak için ama iyi gelmişti tekrar enerjim yerine gelmişti aramaya devam edebilirdim. Ama ilk önce Elif'i aramalıydım.

- Canım nasılsın
- öykü nerdesin sen Mete İle Mardin'e geliyoruz bir şey oldu zannettik kaç kere aradık açmadın
- nerdesiniz siz canım
- geldik sayılır ne oldu neden telefonlarımızı açmadın
- gelince anlatırım ne zamana gelirsiniz
- 30 dk filan
- çarşının içinde mırra kafede (ne kadarda güzel sallamıştı yazar 😂) oturuyorum.konum atıyorum oraya gelin.
- tamam canım. Öptüm.

Şaka gibiydi biz kardeş gibi büyümüştük ve şu an olduğu gibi birimiz diğerlerimiz işin herşeyden önemliydi. Bende olsan bende şu an geliyor olurdum. Garsonu çağırıp bir kahve daha istedim. Yaklaşık yarım saat sonra Elif ve Mete geldiğinde Elif üstüme atladı.

- çok korkuttun bizi.
-evet öykü sen telefonları açmayınca deli olduk meraktan.
- oturalım anlatayım.

Herşeyi anlattığımda Elif beni yalnız gönderdiği için kendini suçluyordu. Bir süre sonra hesabı ödeyip kafeden ayrıldık. Mete'nin arabasına binip ötele gitmeye başladık.otele geldiğimizde arabayı park edip oda ayarladık. Elif benim yanımda kalacaktı. Mete ise başka odada. Odalarımıza çıktığımızda hemen yatağın üstüne oturup ayakkabımı çıkardım. Dünkü gibi olmasa da yinede kan olmuştu biraz sargı bezi. Elif'in yardımıyla bezi değiştirdiğimde rahatlamıştım. Elifle birlikte yatağa atladık resmen küçüklüğümüzden beri ne zaman birlikte kalsak beraber yatardık. Annem gibiydi o benim. Uyumuştuk ikimizde telefonumun çalmasıyla uyandık. Arayan Meteydi.

- Kızlar açım isterseniz o yastıklardan kaldırın başınızı ve yemeğe inelim.
- olur Mete hazırlanıp geliyoruz. By

- Elif hadi kalk kuzum hazırlanalım. Mete bizi öldürür yoksa.
- Of ya siz gidin ben aç değilim uyuyacağım.
- uyu bakalım uykucu.

Hazırlanıp aşağıya inmiştim Mete bizi bekliyordu. Yanına gittim.

- o güzel bayan çirkef bayan nerelerde ?
- Elif duyarsa ölürsün Mete .
- sana sonsuz güveniyorum canım sen bana kıyamazsın. Uyuyor mu.
- evet hadi gidelim seni doyuralım.