Cursed Royalties Academy

Prologue

"Papa! I saw everything. She killed Prince Theo." What? How dare is she?

"No! I never do that. Ythel! Please don't do this to me." Isinisisi niya sa akin ang lahat. Matagal na siyang may ingit sakin. Magkapatid kami pero never kaming nagkasundo. Hindi ko akalain na aabot sa ganito. And yas she's my freakin half sister.

"Throw her in the lowest royalties academy Papa." She's acting like a fake princess. She killed Theo not me.

"No Papa! You know I can't do that! Papa pleaseee!" Nagmamakaawa na ko sa Hari pero parang wala siyang naririnig.

"From now on, I have no daughter named Zariyah Lean. Pack your things and leave the castle." Ansakit sakit. Ako nalang lagi mali. You'll pay for this Ythel.

"Papa! No! Pleaseeee" Nagmamakaawa na ko sa harap ng trono nya. Sa isinisisi saakin maari akong makulong or worse patayin. Pero hindi nila magawa dahil sa lahat ng kaharian kami ang pinaka makapangyarihan. Biglang bumukas ang pinto kaya napalingon kaming lahat. Ang Hari at Reyna ng Tenerife.

Ang nanay at tatay ni Theo.

"Just say sorry Princess Lean" Queen Isabelle is crying infront of me. "And everyone will forgive you."

" It's Le-yan not Lian." I said it sarcastically. No, I will never do that.

"Princess Lean!!!" Sigaw sakin ng Papa ko.

"Just say sorry."

"Why? Bakit ako magsosorry sa kasalanang hindi ko naman ginawa!!!!!" sigaw ko sakanilang lahat.

Hindi ako ang pumatay kaya hindi ako hihingi ng tawad.

"You killed our son. You killed one of my children. So say sorry!!! Sorry lang bakit hindi mo pa mabigay o masabi manlang!!" Sigaw nito kasabay ng malakas ng sampal sa mukha mula sa Reyna ng Tenerife.

"I'd rather die than to say sorry sa kasalanang hindi ko naman ginawa. Y'll pay for this especially you Ythel." Pagkatapos ko sabihin itunuon ko ang tingin ko sa hari. "I know that you know na hindi ko magagawa yun Dad. You know me so well." Tumakbo ako palabas ngunit rinig ko ang usapan nilang ipapatapon ako sa Cursed Royalties Academy. Pumunta ako sa kwarto ko at humiga ng saglit.

"Princess Lean..." Nang marinig ko ang boses na yun nabuhayan ako.

"Kaile!!!" Ang nag iisa kong kakampi at kaibigan sa palasyong ito. Niyakap ko sya at hinayaan ko na ang mga luha na kanina pang gustong kumawala mula sa aking mga mata.

"Tulungan na kitang ayusin ang mga gamit mo." Hindi ko alam pero parang natatakot sya sakin.

"Kaile, hindi ka naman naniniwala sa mga naririnig mo diba? Alam mo namang hindi ko kayang gawin yun diba? Kaile!!!" Pati ba naman sya? Pagdududahan ako,

"Prinsesa.." so yeah naniniwala sya na kaya kong pumatay.

"Leave."

"Tutulungan po muna kita sa pag--,"

"I SAID LEAVE!!" Pagkasigaw ko mabilis syang umalis at lumabas ng kwarto. Wala man lang syang ibang sinabi. Akala ko kakampi ko sya hindi pala.

Inayos ko ang mga gamit ko habang patuloy dumadaloy ang mga luha ko. Bakit kasi ako iniwan ni Mama? Bakit kasi namatay agad sya nung ipinanganak ako? Edi sana wala akong kapatid na demonyita. Edi sana hindi ako mapagbibintangan na pumatay. Bwiset na buhay to.
Lumabas na ko at sumakay sa naghihintay na sasakyan. Yep sasakyan at hindi kalesa. Nasa modern na panahon tayo ngayon.

"Goodbye my Precious Sister." Dungaw nito sa bintana.

"Don't be so happy, babalik ako dito at ako mismo ang papatay sa'yo, para naman bumagay ako sa lugar na kalalagyan ko." Hayop talaga tong babae na to. "Let's go." Sabi ko sa driver at mabilis naman tong umandar paalis sa nakakasukang palasyo namin.

***