İçimdeki Kullanılmışlığım

-Yerme beni-

Merhaba;
Beni o bankta uyuturken ,dizlerine başımı koyuşum , saçlarımda gezinen meltem kadar narin ve ruhsuz ellerin , o loş ışığın altında bugün beni yalnız bıraktı , hala o bank yerinde fakat: Senin yokluğunla geçirdiğim zaman :bedenime sürtünüyordu ,her bir kısmımda sanki hakkı vardı .
O bank'ın tenindede öyle yaralar açmıştı zaman , merak etme kanamıyordu çünkü : yokluğunun dizlerine kıvrıldım, soğuk ile seni aldatıyordum o bankta , ve örtüyordum sanki kabuk bağlamış bir yaraydım.
Beni bu duruma düşüren uzağa doğru odaklanmamdı , evet biliyorum beni anlıyorsun .
Anlamadığın bir konuda bana sorup kendini cevaplıyorsun çünkü ben iç sesinim.
O uzağa doğru cılız ,çelimsiz, fakat uzun boylu bir beyazlık, o loş ışığın eseriydi .
sanki bu bank kumsaldı ve okyanus olarakta loş bir beyaz vardı ,fakat ne yalan söyleyeyim sadece siyahın gövdesini görüyordum o refah , huzuru duyamamıştım , belkide sebebi nemli , gözyaşı kokulu meltemlerdir, gözlerimi perdeliyordur.
Meltemler ve onun kardeşleri tufanlar , o anda yeryüzünde yaşanan tüm güzellikleri bana getirdiği içindir bu yüzden duyamamış , sağır olmuştum .
senden önce gelen tüm güzelliklere ,nede olsa güzellik nedir ? bilmiyorum .
Bazen bir çift göz gibiydi, sokak lambaları bir yanıyor, bir sönüyor, bana gözkapağını anımsattı .
O kuşak kuşak kıvrımlar, ve belirli çizgilerine hayrandım öyle masumiyetle kokuyordu ki. baktığımda, ciğerlerime dokunuyordu ellerin, öyle ki kıvrımların ellerinin hatlarını çiziyordu .
Burada uyuyamazdım bu gece, olamazdı.
çünkü seni içimde hissettiğim gündü, uzun bir zaman sonra,
seni üşütemem..