"İnsanın yazgısı, başına gelenlere sonuna dek katlanmaktan, sunulan kâseyi içip boşaltmaktan başka ne olabilir? – Göklerdeki Tanrı bile, badeyi insan dudağıyla tattığında, onu fazlasıyla acı bulduysa eğer, neden büyüklük taslayayım, bu kâse bana tatlı geliyormuş gibi davranayım? Tüm özümün varlıkla hiçlik arasında titreyip durduğu, geçmişin şimşek misali geleceğin karanlık uçurumunda parladığı ve çevremde her şeyin yittiği, dünyanın benimle birlikte yok olduğu bu korkunç anda niçin utanmalıyım? "Tanrım! Tanrım! Beni niçin bıraktın!" diye haykıran ses, tümüyle kendi içine sıkışan, kendinden yoksun kalan ve karşı konulmazcasına yitip giden insanın, kendi içsel derinliğinde bu yok oluşa karşı koymaya çalışan gücünün sesi değil midir? Gökyüzünü bir perde gibi açıp kapatan Tanrı bile o andan kurtulamadıysa eğer, o andan korktuğumu dile getirmekten ben neden utanayım ki?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Genç Werther'in Acıları // alıntı
Non-FictionAlmanya'da dönemin gençliğini etkisi altına alan bu romanın, birçok kişinin intiharına neden olduğu, Werther'in giydiği mavi frak, sarı yelek ve çizmelerin o yıllarda moda haline geldiği, Napoléon'un bile kitabı sürekli yanında taşıdığı söylenir. * ...
