RUH ÖKÜZÜM

İlk Konser!

Hatırlatma: Bakışmayı kestik, yüzüm domates değil acı bibere döndü. Pastayı aldım masaya koydum, tabakları RapMon, getirdi ve kırmadan başardı. Kırar diye düşünmüştüm belli olmaz RapMon'a. Pastamızı yedik ve artık yarın bizi büyük gün bekliyor daha makyaj yapacağız ve ben bundan hoşlanmıyorum daha sonra da elbise deneyeceğiz alışveriş derken artık sahne vaktimizde gelecek. Çok heyecanlıyım ve sabırsızlıkla bekliyorum. 

Sabah her kez erken uyandı ve telaşlı bir şekilde. Aslında telaşlı bizimkiler değildi. Defne ile bendim aslında bir bana sorsanız ben artık uykusuzlukta ya bayılacaktım ya da telaştan kalp krizi geçirerek ölecektim. Defne desen artık telaşlı bir halde ne yaptığını bilmediği için oradan oraya koşturuyordu. Makyaj ve elbise denemeleri için bizi çağırdılar. Neden makyaj neden anlamıyorum palyaçoya benziyorum. Bana makyaj yapan çalışana hafif bir makyaj yapmasını istedim. Sırada elbise seçmeye gelmişti ve bu işi defneye bıraktım. İkimizde düşüncelerimizi aldıktan sonra elbiselere yöneldik. Gözüme çarpan güzel bir elbise gördüm. 

Artık bu elbiseyi ele geçiren bir kız var. Defneye gösterdim bana bakışları çok güzel bakışlarıydı. Denememi istedi ve bende kabine girdim. Çıktığımda Defne ağzı 10 metre açık bakıyordu. Bende ona bakarken gülümsüyordum. Bizimkilerde yanımıza gelmişti ve bende telaşlı bir şekilde kabine girdim. Defne bana küçük ses tonuyla bağırıyordu o sırada.

Defne:''Kanka çıksana, bunda utanacak bir şey yok ki!''

Tae:''Ne oldu bir sorun mu var?''

Defne:''Aslında var ama küçük bir sorun. Özge kabinden çıkmıyor siz geldiğinizde telaşlı bir şekilde kabine girdi utangaçlığından başka ne olabilir''

Jin güzel gülüşüyle kahkaha atmaya başladı. Resmen dalga geçermiş gibi gözlerinden yaş gelmeye başladı. Her kez ''çık artık güzel kız'' diye bağırıyordu. Ben çıkmamakta ısrarlıydım. Defnede bağrışmalara dayanamayıp kolumu çekip beni kabinden çıkardı. Her kez bana bakıyordu ve ben utancımdan ölürken Defne gülüyordu. 

Özge:''Konser bitsin seni öldüreceğim''

Bunu duyan üyeler bana bakarak gülmeye başladı. Keşke bunu bağırarak söylemeseydim insan bu kadar salak olamaz. 

Jimin:''Defne sen pijamalarınla çıkmayacaksın herhalde''

Defne bu söze karşı, hemen elbise seçmeye başladı. Bende o sırada kabine girdim ve elbisemi çıkarmaya koyuldum. Çıkardıktan sonra Defne elinde elbisesi benim gözüme sokarak gösterdi. 

Bende çok güzel işaretiyle, kabine girdi. Çıkmasını bekliyorduk tam da sözüne geldik sonunda çıkmıştı. Her kez ''bunu giymelisin'' diye ince sesleriyle bağırdı. Artık konser vakti gelmişti. Bu kez sıkışmamıştık çünkü limuzinle gidiyorduk. Ne gereği var ki. Başbakanın yanına gitmiyoruz yani ama ne olursa olsun bu ortama alışmak zorundayım ve mecburum. Ben dalmış dışarıya bakıyordum ve gölgelerin içinde ki kahramanımı düşünüyordum. Kendi kendime olayları sıralama yapıyordum. İlk bu durum olduğunda Suga'ya söylemiştim ve Suga bana hiç bir şey olmamış gibi davranıyordu. Sonra bu durumu üyelere anlattığımda Suga hiç bir laf etmedi. Gözlerim birden bire açıldı. Kendi kendime fısıldanıyordum.

Özge:''Nasıl akıl edemedim, nasıl Suga olamaz hayır olamaz''

Defne:''Kanka bir sorun mu var''

Özge:''Evet var kanka. Suga gölgelerin içinde ki kahramanım ve ben bunu nasıl fark edemem nasıl. Ben ona ilk anlattığımda geri çekildi. Üyelerle paylaştığımda Suga'da geri çekildi kanka anlasana''

Defne:''Kanka bu olayı sonra konuşuruz aslında haklısın bu arada''

Konser yani alana yaklaşmıştık ve bütün A.R.M.Y.'ler toplanmıştı. Ben ve Defne çok heyecanlıydık ve bütün insanların önünde şarkı söyleyecek dans edecektik. Aman allahım bu kadar da sanmamıştım. Binlerce A.R.M.Y. toplanmış bu kadar da sanmamıştım. Limuzin'den indik ve kimseler görünmeden konser alanına girdik. Artık konser de bekleyen insanları bekletmeden sahneye çıktık. İlk şarkımız (Blood Sweat & Tears). Bu rüya gibiydi. Seven sevmeyen her kez bizimle şarkıyı söylemeye başladı. Böylece konser bu şekilde geçti. Konser bittiğinde Suga'yı bir yana çekip ona şunları dedim.

Özge:''Suga lafı uzatmak istemiyorum kısaca şunları söyleyeceğim ve yalan istemiyorum. Ben o gün merdivenlerden düşmüştüm ve kimin olduğunu da biliyorum. Sensin biliyorum Suga bana yalan söyleme lütfen''

SG:''Ne diyorsun anlamıyorum seni... 

Özge:''Suga lütfen doğruyu söyle lütfen ayaklarına kapanırım ne istersen yaparım ki söyle''

Suga lafı uzatamadan bana söylediği tek şey;

SG:''Tamam söylüyorum ama lütfen kızma yada yanlış anlama. Evet ben seni merdivenlerden düşerken kurtardım evet doğru her şey''

 Özge:''Neden önce bunu bana anlatmadın Suga neden?''

Suga:''Lütfen daha soru sorma lütfen çok yoruldum''

Limuzine bindik sonra yurdun yolunu tuttuk. Yurda geldiğimizde Defne;

Defne:''Kanka anlatsana Suga'nın yanında gördüm seni''

Özge:''Kısaca şöyle diyeyim sana evet evet o yapmış o kurtarmış beni. Artık uyuyalım yarın anlatırım her şeyi anlatacağım''

NASIL SENİN OLDUĞUNU ANLAYAMADIM.