İtiraflar

Yine Adını Vermek İstemeyen Bir Kullanıcı

Ayrılığın karşılıksız sevgiden daha kötü olduğunu söylerler. Buna inanmıyorum. Daha hiç sarılmadan seni özlemenin ne olduğunu bilmiyorlar çünkü. Kokunu bilmeden aldığım her nefesin boş ve anlamsız olduğunu... Her şarkı senle beni anlatırken, bizi hiç anlatmaması. Şiir veya bir kitap okurken senle beni yakalamak, ama bizi bulamamak. "Biz" diyemiyorum. Çünkü öyle bir şey olmadı hiç. Seni anlattığımda, "En azından onu sevebiliyorsun." derdi arkadaşım. Haklı, mutluluğunu, gülüşlerini... Gözlerinin içine kadar gülümsemeni görmek istiyorum ama göremiyorum. Mutlu olduğunu söylüyorsun fakat mutluluğu sana veren kişi ben değildim. Ve seni mutlu edenler gittiğinde o hüznünü yok edemiyordum. Gözyaşlarını silememek, sana sımsıkı sarılıp tüm kırgınlıklarını yok edememek nasıl bir çaresizlik anlatamam. Nasıl ayrılık daha kötü olabilir ki? Hem "Sevgisizlik ayrılıktan daha zor." demiş Sezen. Ondan iyi mi bilecekler? Karşımdasın ama yoksun. Hiç olmadın ki zaten bana. Hiç "biz"le ilgili bir ümit vermedin. Ben aptalım ya, saçma sapan hayaller kurdum. Onlara inandım bir de üstelik. Dedim ya, aptalım. Onlar rüzgarda savruldu birer birer. Peki şimdi sorarım sana; hayalleri yıkılmış bir hayalperest nasıl yaşar, hangi nedene sığınır?Artık vazgeçmekten başka çarem yok. Bütün umutların sonunu getirmek zorundayım ama onun yüzünü görmeyince durgunlaşan ben ondan nasıl vazgeçeceğim hakkında hiçbir fikrim yok. Nasıl unutmanın zorunluluğuna dayanacağım bilmiyorum seni seviyorum. "20023r5"

Benim kim olduğumu belki anlamadın ama yorumlara yazsan beni sevip sevemeyeceğini sevdiğin kızdan vazgeçemeyeceğini?

*Bir esra erol bir zuhal topal değildim ama bende çok izdivaç yapıp milleti birbirine kavuşturuyorum, saygılar*