kocham cię, allison » scott mccall

list trzeci

cześć, allison. tutaj scott.

wiesz, ostatnio rzadko rozmawiam z mamą. chciałbym, żeby tak nie było... ale co mogę zrobić? ona myśli, że jest ze mną źle i potrzebuję psychologa. na co mi się przyda psycholog? mam zrozumieć lepiej swoich wrogów, czy inne śmiechu warte pierdoły? po co mi to niby?

tęsknię za tobą, allison. wątpię, żeby reszta też za tobą tęskniła tak bardzo, jak robię to ja.

stiles chodzi normalnie, jest tylko bardziej sarkastyczny i zgryźliwy. zaczyna mnie wnerwiać; to w sumie dziwne, bo nigdy przedtem nie pomyślałbym nawet, że stiles może być wkurzający. a jednak. łazi jak duch i wszystkim dogryza, i nie jest już z nim tak jak kiedyś.

lydia chyba bardziej żałuje aidena, niż ciebie. byłyście przyjaciółkami, prawda? obydwie mówiłyście, że tak. a teraz? lydia jest załamana, to prawda, ale nie z powodu tylko twojego odejścia. chodzi po szkole zwyczajnie, jakby nic się nie stało... ale to na jego szafkę patrzy się z żalem, a nie na twoją, allison.

kira w ogóle się niczym nie przejmuje. jest cholerną egoistką, bo tylko próbuje nauczyć się kontrolować tego swojego cholernego wewnętrznego lisa. zachowuje się, jakby to, że zginęłaś, było jedynie nieszczęśliwym przypadkiem, jakbyś była nieudanym eksperymentem i twoja śmierć była tylko skutkiem czasu.

a isaac? on też się załamał. nie aż tak bardzo jak ja, ale zanim wyjechał nie chodził do szkoły i zamykał się w domu na całe dnie. czasami słyszałem przez ściany, jak ryczy, a kiedy wchodziłem do jego pokoju, widziałem rozprute pazurami poduszki i ślady zębów na kiju bejsbolowym w kącie. jego też trzymałaś na wodzy, wiesz? on jest serio wrażliwy, choć może na takiego nie wygląda.

boję się, allison. że już mnie nie pamiętasz, że już mnie nie kochasz. nie mogłem znieść tego, jak patrzyłaś na isaaca... ale wcale nie lepsza jest myśl, że już nigdy nie spojrzysz ani na niego, ani na nikogo innego.

kocham cię, allison. nigdy nie przestałem cię kochać i wątpię, żebym kiedyś przestał.

scott xx