Prologue

507 34 8
                                    

I was heading my way to my favorite cafeteria. I wanted to drink something to calm me down. Hindi ko makaya ang sinabi sa akin ni Dad. Mom left us. How could she do that to us? Akala ko ba mahal niya kami ni Dad? Pero ano? Iniwan niya lang kami.

I looked at the sky. The sun is shining bright. I really envy the sky right now. It shows peacefulness. How I wish that my life is as peaceful as how the sky is.

I sighed before I open the door of my favorite cafeteria. I straightly went to the counter and ordered my favorite coffee with syrup. Pagkatapos kong mag-order ay naghanap muna ako ng table para hintayin ang coffee ko.

As minutes passed, my order came. How I love the smell of my favorite coffee! I drank a little bit and put the cup of my coffee on the table.

Napatingin ako sa labas at tiningnan ang mga taong naglalakad at 'yong mga tumatawid. They wear bright smile on their faces. As how I see them, they look like they're having a good life. Not like me. Kasi iniiwan nila ako. Iniiwan ako ng mga taong mahal ko.

Dito ako pumwesto sa may glass wall nila. Kasi gusto kong makita ang mga taong naglalakad sa daan. Many of them are employees. I really am excited to work. Gusto kong magtrabaho sa kompaniya namin at matulungan si Daddy.

Kinuha ko ang cup ng coffee ko at tiningnan naman ang mga tao sa loob ng cafeteria. Some of them are couples who are dating. I smiled. They really are in love.

Nawala ang ngiti sa aking mga labi when I saw a familiar face. May kasama rin ito at mukhang masayang - masaya. I smirked and stood up from where I was sitting and headed my way to them.

"Oh, hi!" bati ko sa kanila. Halatang gulat na gulat siya at nagtataka namang nakatingin sa akin 'yong kasama niya. I raised my right eyebrow.

"I really envy you for being so happy yet here I am, living unhappily because at this moment no one stays beside me even though I badly need someone to care and comfort me," sabi ko at hinarap ang kasama niya. I offered my hand to introduced myself.

"Hi! I'm Hailey Louisse," I said and smiled widely at her. Tinanggap naman niya ang kamay ko. "Natasha Dannica."

"Louisse," tawag sa akin ni Calvin kaya tiningnan ko naman siya. "Yes?" tanong ko sa kaniya. "Why are you here?" tanong niya sa akin kaya natawa ako nang mahina.

"Why? Bawal na ba akong pumunta rito? Wala naman akong natatanggap na sulat o reklamo na bawal ako rito," sabi ko sa kaniya. Huminga naman siya nang malalim.

"Louisse," sabi niya. I stared at him para hintayin ang susunod niyang sasabihin.

"Who is she ba, Cal?" tanong ng babae. I raised my right eyebrow to Calvin. "Why don't you introduce me to her? Are you afraid to get caught?" I smirked. Hinintay ko siyang ipakilala ako ni Calvin sa kaniya pero mukhang aabutin yata kami ng sampung taon sa kakahintay sa kaniya.

"Oh, Miss, it seems like Calvin can't introduce me to you so I better introduce myself like what he should suppose to do." Nakangiti kong sabi kay Natasha.

"I'm Hailey Louisse. Calvin's girlfriend," nakangiti kong sabi sa kaniya at tinaasan siya ng kilay. Gulat siyang nagpabalik-balik ng tingin sa aming dalawa ni Calvin. Tiningnan ko naman si Calvin at hindi rin siya makapagsalita.

"Surprised? Well, tanga ka pala, e. Hindi mo muna inaalam ang background information ng mga taong dini-date mo," mataray kong sabi kay Natasha. Nilingon ko naman si Calvin at nakakunot naman ang noo niya.

"At sa 'yo, Calvin, you are free now. You are free to mingle with other girls. You have no hindrance anymore. Well, don't worry, hindi ako gagawa pa ng eskandalo rito, I'm not that kind of girl."

"Louisse," sabi niya at hinawakan ang siko ko. Inalis ko naman 'yon at tiningnan siya nang masama.

"I don't wanna see your face again. Stay away from me. It's over, Calvin. I don't want to stay with you anymore. It's nonsense. How can I stay with someone who betrayed me? Alam mo, katulad ka rin pala ni Mommy. Mang-iiwan at sasaktan mo rin pala ako."

As much as I wanted to cry infront of them, I fought for my tears to stream down on my face. I didn't want them to see me looking miserable. Because I know, they will just laugh for my stupidity.

All This TimeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon