Başlangıç (düzenleniyor)

ÇIĞLIK

Sessiz,sakin bi gün gibi duruyor ortalık durgun...odamda öylece yatıyom.Kulagimda kulaklıklar en sevdigim şarkıyi dinliyorum (evanescence my immortal ) favori şarkım.Birkaç dergi falan karıştırıyorum falan filen dışarıda yağmur çiseliyor. Yağmurlu havalara bayılırım her zaman.. Düşündümde normal insanlardan biraz farklı mıyım ne millet daima güneşli havaları sever ben yağmurlu garibim biraz kabul ediyorum.Ama napacan bende böyleyim.Herneyse canım çok sıkıldı.Yağmurlu havalarda dışarıda yürüyüş yapmak kadar büyük bir zevk olamaz. Çok zevkli şiddetle tavsiye ederim. Can sıkıntısı ,sinir ,stres hepsini alıyor götürüyor. Üstüme montumu giyip kapşonu çekip ayağıma botlarımı giyip yavaş yavaş yürümeye başladım. Yağmur yağdıktıktan sonra çıkan o güzel o kokuyu içime çeke çeke yürümeye devam ettim. Hava baya serinlemişti. Üzerim biraz inceydi. Etraf çok sessizdi. Fazla... derken bi banka oturdum. Sessizce iç sesimi dinlerken bir çığlıkla oturduğum bankta sıçradım bu bi kadın çığlığıydı. Çünkü böyle tiz bi ses bi erkekten çıkması mümkün değildi. Ses ormandan geliyordu. Biraz teretüte düştükten sonra ormana doğru yöneldim yaptığım şeyin doğru olmadığı hatta tam salaklık olduğunu biliyorum. Hatta sonradan büyük ihtimalle pişman bile olacam. Ama merakıma yenik düştüm ve ormanın içlerine doğru yürümeye başladım korka korka ilerliyordum. Yaptığım şey tam bir saçmalık ötesiydi bunun farkındaydım ama bi kere merakıma yenik düşmüştüm. İlerledikçe sanki çevrem daha bi kararıyor daha bi sessizleşiyor gibiydi ve korkum merakıma ağır basmaya başlamıştı. Hadi Nina bi kaç adım daha... Ormanda biraz daha ilerliyordum. Derken.....