Chapter Seven

9 1 0
                                    


2 months later...

Dalawang buwan na ang naka lipas simula nung pag-aaway nila ni Justin sa hall way. Wala na siyang balita tungkol dun sa naging problema nila ni Justin. Wala na rin syang balita sa mga dati nyang kaibigan na sina Ralph at Troy.


"Thank God! Lunch time na sobrang gutom ko na." sabi ni Glaze sakanila. Katatapos lang kasi ng kanilang class hour sa umaga.

"Palagi ka naman atang ginugutom glaze walang pinagbabago." Amber teased.

"Oh c'mon! Mag-aaway na naman kayo nyan." Alexandra said.

"Oo nga! Mas mabuti pang pumunta na tayo sa cafeteria at kumain na para hindi na kayo mag-aaway dyan, kay?" sabi din ni Krisha


-

-

-


Papunta na namin silang apat ngayon sa next subject nila, afternoon schedule.


"Girls! OH-MY-GOSH!!" gulat na sabi ni Amber habang naglalakad silang apat.

"What?" sabay nilang sabi tatlo

"Some of my friends text me." Amber said

"And?" silang tatlo

"Ang sabi nila ay nakita nilang may babaeng palagi kasabay ni Justin." Sabi nito


Parang gumuho na naman ang mundo ni Alexandra pero hindi niya pinapakita na nasasaktan sya baka mamaya sa bahay nalang niya ito ibubuhos.


"Tara na nga, puro nalang kayo chismis dyan." Pagbabaliwala ni Alexandra at umuna ng lumakad.

"See?" Krisha said and follow Alexandra.

Glaze glared at Amber "Sorry, I didn't mean it and she have to accept it." Amber said


-

-

-


When she finally got home she run to her bedroom and cry and cry.


Then someone text her.


1 message receive

Fr: Girl Bestie

I know your not okay. Call me or text me if you need someone to talk to.


Binabaliwala lang niya ito.


Instead she text someone else.


To: Boy Bestie

Ano ba ako sa'yo Justin?


Fr: Boy Bestie

Anong tanong yan xandra?!


To: Boy Bestie

Just answer me directly Justin!


Fr: Boy Bestie

You are my friend! Best friend. Bakit ka nagtatanong?


To: Boy Bestie

Wala na talagang mas higit pa sa kaibigan Justin?


Fr: Boy Bestie

Alam mo namang sagot dyan xandra. Sorry pero hanggang best friend lang talaga ang mabibigay ko sayo. I'm so sorry.


To: Boy Bestie

Okay I get it already that from the start I'm just your best friend, right?


Fr: Boy Bestie

Yes. I'm sorry :(


To: Boy Bestie

Nah, It's okay. So girl friend mo yung nabalitaan ko na palagi mo raw kasama?


Fr: Boy Bestie

Ahh.. Yes. Hindi kana ba galit sakin? Best friend pa rin tayo dba? :)


To: Boy Bestie

Eh ano paba magagawa ko? Hahahaha oo best friend pa rin tayo noh! Sana mag tagal kayo nun! :)


Fr: Boy Bestie

Salamat best friend. Sige kakain muna ako. :)


Pagkatapos nun umiyak na naman sya ng umiyak. Nang may biglang kumatok sa pintuan nya.


"Come in"

"Bakit ka umiiyak anak?" her mother asked.

"Kaibigan lang po talaga daw yung mabibigay niya sakin mom." Sabi nya habang umiiyak.

"Kailangan mo ng tanggapin yan anak, Palagi ka nalang umiiyak sa kanya." Sabi ng mommy nya.

"But mom-"

"No buts anak. You need to move on at alam kong kaya mo syang kalimutan. Acceptance lang yan anak." Payo ng kanyang mommy.

"Okay mom. I understand."

"So, Let's eat? C'mon! I brought you some pizza because I feel there's something gonna happen and there is!" Her mom joked.

"You're the best mom ever." They both laughed.


Makakalimot din ako sa nararamdaman ko sayo Justin. Sa isip ni Alexandra.



xxxxx

AN: I'm so sorry peps for the late update kinda busy here. :)) Back to school is coming so I better hurry this up! Please keep reading. Thanks

The One That Got Away (On going)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon