Desperately In Love°[KathNiel] ✓COMPLETE

Desperation 21

G's Point of View:

Ito nalang ang nag-iisang natira sa mga napakaraming bagay na makakapagpaalala sa'kin sa kanya. Nanginginig 'yong kamay ko. Hindi ko kaya. I closed my eyes as I clicked the confirm button to delete the story I have published on wattpad. Wala na talaga. It's all gone. I mean, am I really over my desperation towards him?

"Tapos na, G. After six years, natapos na lahat. Wala na. Hindi ka na magiging tanga," umiiyak na sabi ko sa sarili ko.

Ang sakit parin ng dibdib ko kahit isang linggo na ang lumipas mula ng insidenteng 'yon. Fresh pa din kasi lahat. Parang kanina lang nangyari. Pati ang pakikitungo ko kay Khei ay nagbago kahit hindi ko naman talaga ginusto na maramdaman 'to towards her. Hindi ko lang mapigilan. Naaalala ko kasi si RC kapag nakikita ko ang mukha niya. Siya lang kaya ang nag-iisang supporter ko sa ilang taon ng katangahan ko. Siya din 'tong paulit- ulit na nagagalit sa katangahan ko sa lalaking 'yon na wala naman talagang kwenta. Ba't kasi ang tigas ng ulo ko? Bakit hindi ako nakinig sa kanya? Hindi ko na dapat pinaabot pa ng ganito katagal.

Ang haba ng taong inaksaya mo, G.

"Bestie... May problema ba? Mukhang iniiwasan mo 'ko these past few days eh," malungkot na usisa ni Khei nang harangan niya ako papuntang parking lot. Uwian na. Tinitext ko si Fyle na sunduin ako nang humarang siya. Wala na akong kawala ngayon sa kanya. Hindi ko naman siya pwedeng takbuhan. It would be so weird.

"Problema? Khei, kung meron man, you'd always be the first to know." I wonder how I was so able in faking a smile.

"I can tell that there is, G. Kahit hindi mo sabihin, alam kong may problema. If it's about R—"

"Shhh! No bad words!"I stopped her from mentioning the name of the jerk. Saglit na natulala si Khei, namilog ang mata na tila hindi makapaniwala sa tinuran ko.

"So it's really him? Wow. For real?"

"I just realized that you're right. I turned 18 last week and I reckoned that maybe it's time for me to act as an adult now. No more stupid crushes, no more stupid guys."

"I'm glad you are finally breaking yourself free from this cell you put yourself in for years. It's time para makita mong hindi lang siya ang tao sa mundo mo. And remember, we break up with boys but not with our bestfriend, so do not avoid me again, okay?" mahabang pahayag niya na tinanguan ko lang. "I need to hear you say it."

"Tch. Oo na. Paano ba naman kasi. Yang mukha mo oh. Ipinagsisigawan ang pangalan ng gago sa harapan ko."

"What?"

"Kapag nakikita kasi kita, naaalala ko siya—"

"And why's that?"

"Please let's not talk about him or I'll only end up... ugh!" Hindi ko natapos ang sasabihin ko dahil nagsimula na akong maluha. Yumakap na lamang ako kay Khei at humagulhol sa balikat niya.

"Bestie..."

"Khei... Ang sakit-sakit. I cannot stop asking... Ano ba'ng meron sa'kin? Ano'ng wala sa'kin? Bakit hindi niya ako magawang magustuhan? Why does he hate me so much? Hindi ba ako kagusto-gusto? Mahirap ba akong mahalin?"

"Shhh. Hey! It's not your fault. G, wala kang kasalanan. It's not your fault!"

"I still love him," I whispered admittedly and sobbed on her shoulder again.

Sa ganoong paraan kami naabutan ni Kyra. Pupunasan ko na sana ang luha ko nang bigla niya nalang din akong lapitan at yakapin. Masyado akong nagulat kaya hindi ako nakapagsalita o nakagalaw.

Ano'ng palabas 'to?

"I know you hate me, G. But I really feel sorry about everything. I'm so sorry," mahinang sambit niya.