Sarılmamız baya uzun sürmüştü. Ama hala sıkılan yoktu bu çok farklı bi özlemdi çünkü. Onlar benim dostumdu küçük bir çocukken hep birlikte oyun oyn huyar birlikte yemek yerdik. Herşeyimiz sıradışı ve eğlenceliydi. Bir tesadüf eseri tanıdığım en güzel şeydi onlar. Henüz dört yaşındayken tanımıştım onları. Hakan evde Çağlay'la kavga ediyordu çok korkmuştum öfkelerinden. Evden çıkıp yakınlardaki bos bir binanın bahçesine girdim etrafında sarı kurdaleler vardı. Kapısı zincirlerle kapalıydı bende önünde oturuyordum sonra kapının açıldığını duyduğumda gözlerimdeki yaşı silerek arkama baktığımda uzun saçları olan güler yüzlü bir kadın kapı aralığından bana bakıyordu
-sen mi çaldın kapıyı ? Diye sordu.
Acaba kızdımı diye düşünüyordum ki
Dizlerini yere koyarak göz göze gelebileceğimiz bir şekilde karşıma oturdu.
-Tatlım sen iyi misin ? Dedi
Bi anda bana sarıldı. Sanki bütün korkularımı çekiyordu içimden. Kendi halinde salınık uzun saçlarımı okşamaya başlamıştı. Sonra küçücük kollarımla bende onun boynuna sarıldım tamda şuan olduğu gibi. Sanki olmayan annenin huzuru vardı onda sanki korucu melegimdi o günde teni çok sıcaktı hala öyle. Arkasından biri geldi
_hadi gelin ben acıktım dedi
Sanki kapılarında oturan bir yabancı değilde okuldan eve gelen kızlarıymış gibi
Beni bi rahatlık sarmıştı birlikte içeri girdik dosarinin tenha terkedilmiş korkunç görüntüsünün aksine içeri sıcak ve sevimliydi mum ışığıyla aydınlatılan bu yerde keman sesleri huzur veriyordu
Simdilik bu kadar yildizcigi turuncu bırakın sağ alt köşeye lütfen
OKUMADAN VOTE VERENLERE SÖYLÜYORUM FAZLA MÜSAMA ADAMI kötü PARALAR...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
CE- EEE
RandomHayat sürprizlerle doludur. Ama bu herzaman iyi bir sürpriz olmamakla beraber hayatını alt üst edebilir. Tıpkı Melek sandığımız insanlar ve masum sandığımız hisleri gibi. peki bir sıradan bir hayat nasıl olurda kahkaha atma vaadi verirken çığlık atm...
