Herkes doğar yaşar ve ölür ama sanki ben hiç yokmuşum da hep ölüymüşüm gibi geliyor bana. Sanki kitaplığın arkasında kalmış güzel ama kimsenin bilmediği kitap gibiyim.Bu düşüncemin değişiceğini sanmam.Bu arada ben ilayda tam 25 yaşındayım ama sanki 40,45 yaşında gibi hissediyorum.Sanırım bunun sebebi 6 yıl önce çok aşık olduğum erkekden ayrılmamdı yani bana öyle geliyor.Kendi kendime düşünürken neden diyorum neden olmasın sevgilim sonra boş ver diyorum aslında fena fikirdeğil değil aslında aynanın karşısına geçip kendime şöyle söylüyorum yapabilirim geri döne bilirim hayata ve ogünden sonra böyleyim.
