Babasının işi yüzünden şehir değiştirmiş ve utangaç bir kız. Utangaç olmasının yanı sıra mavi gözlü, sarı saçlı güzel bir kızdı. İzmir’e taşınmanın hayatını bu kadar değştireceğini tahmin bile edemezdi…..
’’Eylül kalk artık. Okula geç kalacaksın.’’ Annem yine iş başındaydı anlaşılan. İstemeye istemeye de olsa sıcacık yatağımdan kalkıp banyoya gitmiştim. Bugün yeni okulumdaki ilk okul günümdü. Pek heyecanlı değildim, aslında gitmek bile istemiyordum. Hızla okul kıyafetlerimi giydim ve kahvaltıya indim.’’Günaydın’’ diyerek sofraya oturduğumda annem kahvemi verirken ‘’Bir şeyler ye açlıktan ölüceksin’’ demişti. İstemsiz bir şekilde babamla gülüyorduk çünkü gerçekten çok obur bi insanım. ‘’Anne yeni kalktım ve canım bişey istemiyor okulda yerim’’dedim. Bu sırada babam kalkmıştı ve bana saati göstererek acele etmemi söylemişti. Hemen kalktım ve ceketimi giydim babam arabada bekliyordu, annemi öperek evden çıktım. Evet lanet olası okulun bahçesindeydim ve hiç arkadaşım yoktu. Önce müdürün yanına gittim ve sınıfımı falan öğrendim. Sınıfa girdiğimde gözüme kestirdiğim boş sıraya oturdum. Yeni olduğum için insanların garip bakışlarına ve tanışmak isteyenlerin saçma sapan sorularına maruz kalıyordum. Neyse ki sınıfa müzik öğretmeni gelmişti ve yalnız kalmıştım. Öğretmenimiz sınıfa beni tanıttıktan hemen sonra bi çocuk içeri girmişti. Sınıftaki kızların bakışları ve davranışlarında çocuğun okulda popüler olduğunu anlamak pekte zor olmamıştı. Kısa bir süre bakındıktan sonra yanıma oturdu ‘’Ben Okyanus.’’ diyerek göz kırptı. Çok etkilenmiştim. ‘’B-bende Eylül.’’ Ne !? Kekelemiş olmamam. Aptalca sırıtarak önüne döndü. Sanki benim için yaratılmıştı. Adı gibi okyanusu andıran masmavi gözlerinde kaybolabilirdim.
------------------------
Devam etmeli miyim?
