Η Σοφία, ήταν μια νεαρή και όμορφη κοπέλα. Χωρίς να έχει πολλές σπουδές καθώς ήταν ορφανή. Πήγαινε από την μια ανάδοχη οικογένεια στην άλλη. Έτσι όταν άκουσε ότι ένα νομικό γραφείο ζητούσε μια γραμματέα ένιωσε πως έπρεπε να κάνει αίτηση για την δουλειά, αν και δεν είχε εμπειρία. Ευχήθηκε να φανεί τυχερή. Κάθισε στο κρεβάτι της και σχημάτισε τον αριθμό της φίλης της Ολίβια.
-Γεια σου, Ολίβια. Πως είσαι φιλενάδα;
-Γεια σου, Σοφία. Μια χαρά είμαι. Τι νέα έχεις; Όλα καλά;
-Ναι, καλά. Ξέρεις... Θα ήθελα να με βοηθήσεις σε κάτι... [είπε διστακτικά]
-Φυσικά, αν μπορώ. Πες μου τι είναι;
-Ζητάνε γραμματέα σε ένα γραφείο και θέλω να πάω. Όμως, δεν έχω τόσο καλά ρούχα και ξέρεις πως τα οικονομικά μου δεν είναι τόσο καλά αυτόν τον καιρό. Ίσα- ίσα που τα βγάζω πέρα για να πληρώνω τους λογαριασμούς. Δεν έχω περιθώριο για έξοδα και έλεγα μήπως μπορούσες να μου δανείσεις κανένα καλό ρούχα. Θα ήθελα να κάνω καλή εντύπωση. Μπορεί να με πάρουν, αν είμαι τυχερή.
-Και το ρωτάς; Πέρνα από το σπίτι το βράδυ να δούμε τι καλό έχω να σου δώσω. Να προσέχεις καλή μου. Φιλιά.
-Είσαι υπέροχη φίλη. Σε αγαπώ. Φιλιά.
-Κι εγώ σ' αγαπώ, χαζούλα. Σε περιμένω στις 8.
Η Σοφία έκλεισε το τηλέφωνο με χαρά και ελπίδα. Ήθελε πολύ την συγκεκριμένη δουλειά. Έτσι το απόγευμα επισκέφτηκε την φίλη της όπως το κανονίσανε. Δοκιμάσανε του κόσμου τα ρούχα μέχρι να τις βρει κάτι υπέροχο. Η Σοφία δεν ήταν συνηθισμένη σε τέτοια ρούχα να φορά αλλά είπε να το προσπαθήσει. Με τον πρώτο της μισθό θα μπορούσε να αγοράσει κάτι ανάλογο. Φεύγοντας από το σπίτι της Ολίβια της φώναξε: «Είμαι σίγουρη πως θα εντυπωσιάσεις με αυτό το ρούχο. Καλή επιτυχία, κουκλίτσα μου. Τα λέμε».
Η Σοφία δεν ήταν τόσο σίγουρη αλλά ευχήθηκε βαθιά μέσα της να μπορέσει να έχει μια τέτοια ευκαιρία. Θα μπορούσε να κάνει καλά αυτή την δουλειά, αν της δινόταν η ευκαιρία. Το αφεντικό σκέφτηκε πώς να μην ήταν κανένα δύστροπο και να της έκανε την ζωή κόλαση όπως αυτό που δουλεύει τώρα. Το ότι δεν φεύγει από αυτή την απαίσια δουλειά της σερβιτόρας είναι πως δεν έχει κάτι άλλο. Εκτός αυτού, ο απαίσιος Κέβιν προσπάθησε να την φιλήσει με το ζόρι μια φορά και του έδωσε ένα γερό χαστούκι. Από τότε της έκανε την ζωή κόλαση. Η δουλειά αυτή έμοιαζε σαν δώρο Θεού. Ήθελε να φύγει από αυτή την ταβέρνα τόσο πολύ. Δεν άντεχε αυτή την μεταχείρηση. Πολλές φορές της ήρθε η επιθυμία να τα βροντήξει όλα και να τα αφήσει αλλά είχε πολλούς λογαριασμούς να πληρώσει.
Από τον άγχος της δεν μπόρεσε να κοιμηθεί, ήταν έτοιμη μια ώρα πιο πριν και αφού της άρεσε το είδωλο που έβλεπε στον καθρέφτη, πήρε την τσάντα της και κατευθύνθηκε προς το γραφείο. Στον δρόμο είχε αρκετή κίνηση αλλά ήταν σίγουρη πως θα έφτανε στις ώρα της. Κοιτούσε συνέχεια το ρολόι της και η ερώτησε «αν φτάνουμε» είχε αρχίσει να εκνευρίζει τον ταξιτζή, το είδα στο πρόσωπό του αλλά δεν την απασχολούσε και πολύ. Επιτέλους, είχε φτάσει στο εντυπωσιακό πελώριο κτήριο με τους 20 ορόφους. Πήρε μια ανάσα και μπήκε μέσα. Κατευθύνθηκε προς τις πληροφορίες.
«Καλημέρα, θα μπορούσατε να μου πείτε σε ποιον όροφο βρίσκετε στο γραφείο του κυρίου Λέβιν;»
«Καλημέρα δεσποινίς μου. Βρίσκεται στον 7ο όροφο, στα δεξιά σας»
«Ευχαριστώ πολύ».
«Παρακαλώ»
Η Σοφία κατευθύνθηκε προς το ανσανσέρ που βρισκόταν εκεί κοντά. Όμως, καθώς ήταν αδέξια δεν πρόσεξε τον κύριο που ερχόταν και έπεσε πάνω του με φόρα και βρέθηκε σε πολύ κοντινή απόσταση και ρίχνοντάς του τον καφέ που κρατούσε στο χέρι του. Εκείνος εκνευρισμένος είπε: «Δες πως με έκανες ηλίθια!!! Μου κατέστρεψες το Βερσάτσε κουστούμι μου!»
«Με συγχωρείτε. Δεν σας είδα κύριε...»
«Τι να την κάνω την συγγνώμη σου κυρία μου! Έχω σημαντική συνάντηση και θα πρέπει να βρω άλλα ρούχα μιας και μου τα κατέστρεψες», της είπε με αγένεια και έκανε στροφή να φύγει χωρίς να κοιτάξει πίσω του.
Η Σοφία ένοιωσε μεγάλη ντροπή. Τελικά, το ανσανσέρ ήρθε, μπήκε μέσα και πάτησε το κουμπί για τον 7ο όροφο για το γραφείο του κυρίου Λέβιν. Σε λίγα λεπτά είχε φτάσει και με το που άνοιξαν οι πόρτες χιλιάδες γυναίκες ήταν εκεί για την θέση. Ένοιωσε ανασφάλεια και καμία ελπίδα για την θέση. Ήταν βέβαια επηρεασμένη από το συμβάν στην είσοδο του ανσανσέρ. Όμως, πήγε στην γραμματέα που στεκόταν στο γραφείο της.
«Καλημέρα σας, ήρθα για την θέση της γραμματέας».
«Καλημέρα, συμπληρώστε την αίτηση και θα σας φωνάξουμε.»
«Ευχαριστώ».
Η Σοφία απομακρύνθηκε από το γραφείο της κοπέλας και κοίταξε τι έγγραφε η αίτηση. Είχε πολλά που απαιτούσε και αυτή δεν είχε τίποτα σπουδάσει για να μπορέσει να πάρει μια τέτοια θέση. Ένοιωσε τρομερή απελπισία, δεν ήξερε τι έκανε εκεί. Ελπίδες δεν φάνηκε να έχει. Όμως, έπεισε τον εαυτό της να μείνει και να δει αν είχε έστω και την παραμικρή ευκαιρία, θα το πάλευε.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Όταν ήρθες στην ζωή μου
RomantizmΟ Μάικλ Λεβίν, είναι ένας διάσημος και γνωστός δικηγόρος της Νέας Υόρκη. Είναι γνωστός για τις σύντομες σχέσεις του. Έχει πάντα στι πλευρό του καλλίγραμμες οπτασίες. Του αρέσουν τα πάρτυ, είναι πολύ επαγγελματίας στην δουλειά του. Όμως στην ζωή του...