Όταν ήρθες στην ζωή μου

Κεφάλαιο 3

Το επόμενο πρωινό η Σοφία ήταν έτοιμη εδώ και ώρες, αγχωμένη για τη σημερινή συνάντηση. Κοιτάχτηκε στον καθρέπτη της και της άρεσε το αποτέλεσμα. Ευχόταν μονάχα να μην ήταν για κακό. Καθόταν στην στάση και κοιτούσε την ώρα και πραγματικά την άγχωνε. Δεν ήθελε να αργήσει στο ραντεβού και πραγματικά ο χρόνος ήταν εναντίον της.

Μετά από 25 λεπτά έφτασε στο νομικό γραφείο. Καλημέρισε τον φύλακα και κατευθύνθηκε προς την υποδοχή όπου βρισκόταν μια πολύ ξανθιά κοπέλα και που πραγματικά θα μπορούσε να είναι μοντέλο. Καμία σχέση με την Σοφία, μια απλή κοπέλα. Ήλπιζε για ένα θαύμα. Πιθανός την φώναξαν για να της πουν ότι την θέση την πήρε κάποιος άλλος. Αυτό την απογοήτευσε.

«Καλημέρα, έχω ραντεβού με την κύριο Λέβιν.»

«Περιμένετε παρακαλώ» είπε η κοπέλα κοιτώντας στον υπολογιστή της και γύρισε προς την Σοφία πάλι.

«Είστε η κυρία Ντόσον» την ρώτησε.

«Μάλιστα» της απάντησε αγχωμένη.

«Μπορείτε να ανέβετε. Ο κύριος Λέβιν σας περιμένει και θα σας διαθέσει μερικά λεπτά επειδή έχει φορτωμένο πρόγραμμα» της είπε και η Σοφία κατευθύνθηκε προς το ανσανσέρ.

Το ανσανσέρ ήταν στον 10ο όροφο και αργά το έβλεπε να κατεβαίνει και η αγωνία της να αυξάνετε. Επιτέλους οι πόρτες του ανσανσέρ άνοιξαν. Πάτησε τον όροφο που έπρεπε να πάει. Σε μερικά λεπτά κατευθύνθηκε πάνω. Άνοιξαν πάλι οι πόρτες και βγήκε. Είδα μια κοπέλα έξω από το γραφείο του.

Καθάρισε τον λαιμό της και ετοιμάστηκε να μιλήσει στην κοπέλα και τον είδε να βγαίνει από το γραφείο του. Της κόπηκαν τα πόδια. Πόσο όμορφος μπορεί να είναι. Όμως δεν έπρεπε να σκέφτεται τέτοια. Σίγουρα έχει κοπέλα ή γυναίκα. Δεν θα κοιτούσε την Σοφία που ήταν μια ασήμαντη.

Κοίταξε προς το μέρος χωρίς να δώσει σημασία και μπήκε πάλι στο γραφείο του.

«Καλημέρα, έχω ραντεβού με τον κύριο Λεβίν στις 9», είπε στην γραμματέα του.

«Περιμένετε παρακαλώ» είπε η κοπέλα και τον ειδοποίησε σηκώνοντας την ενδοεπικοινωνία.

Πληκτρολογούσε τον υπολογιστή της και περίμενε με αγωνία να την φωνάξουν. Έμοιαζε σαν αιώνας μέχρι που άκουσε την κοπέλα να της φωνάζει.

«Κυρία Ντόσον, μπορείτε να περάσετε. Ο κύριος Λεβίν σας περιμένει» είπε και η Σοφία αναστέναξε.

Ήταν η ώρα. Πήρε μερικές βαθιές ανάσες πριν χτυπήσει. Περίμενε λίγο και άκουσε την φωνή του. Αχ αυτή η φωνή του. Της προκαλούσε ρίγη σε όλο το κορμί της. Έπρεπε να συγκεντρωθεί. Μπήκε μέσα και τον αντίκρισε. Κοιτούσε στον υπολογιστή του και μόλις την είδε σήκωσε το βλέμμα του πάνω της, κοιτάζωντας την από πάνω μέχρι κάτω. Απέφυγε να τον κοιτάξει.

«Παρακαλώ, καθίστε», τον άκουσε να της λέει.

Χωρίς να πει τίποτα, κάθισε και τον περίμενε μέχρι να μιλήσει.

«Το γραφείο μας συνήθως παίρνει έμπειρες κοπέλες, θα σας δώσω μια ευκαιρία να μου αποδείξετε πως μπορείτε να δουλέψετε στην θέση αυτή. Θα σας πάρω δοκιμαστικά, αν συμφωνήσουμε μετά το δοκιμαστικό η θέση είναι δική σας κυρία Ντόσον» είπε κοιτώντας την Σοφία.

Ήταν παγωμένη και δεν μπορούσε να μιλήσει. Της είχε πει πως την προσλάμβανε; Δεν πίστευε στα αυτιά της.

«Κυρία Ντόσον, είστε καλά;» είπε ανήσυχος.

«Μια χαρά, με συγχωρείτε» είπε επηρεασμένη ακόμη από την δήλωσή του.

«Λοιπόν, όπως σας είπα θα σας πάρω δοκιμαστικά για την θέση της γραμματέως μου. Ελπίζω να μην μετανιώσω για την επιλογή μου. Αρχίζετε από αύριο τις 8. Η Μπόνι θα σου εξηγήσει τι πρέπει να κάνεις. Είναι η κοπέλα που είδες έξω» είπε γυρνώντας πίσω σε αυτό που έκανε.

Η Σοφία σηκώθηκε και γύρισε να του μιλήσει.

«Σας ευχαριστώ που μου δίνετε την ευκαιρία. Θα κάνω ότι μπορώ να μην σας απογοητεύσω κύριε Λεβίν» του είπε και έφυγε.

Αφού έφυγε η Σοφία, σηκώθηκε από το γραφείο του κοιτάζοντας από το παράθυρο. Δεν ήταν σίγουρος αν έκανε καλά που προσλάμβανε αυτή την κοπέλα αλλά από την στιγμή που την είδε δεν μπόρεσε να την βγάλει από το μυαλό του. Δεν ήθελε να αναλύσει τον λόγο που είχε τρυπώσει ξαφνικά στο μυαλό του. Θα έδινε όλο τον χρόνο που είχε στην Έμμα το Σαββατοκύριακο και το περίμενε με ανυπομονησία.