Eğer birileri bu kitaba ulaşırsa,merhaba ve elveda demek istiyorum öncelikle.Adım Mavi.Ben bu hikayenin sonuna geldim.Siz ise başındasınız.Size hayatımı,zamanı,uzayı ve gezenleri anlatacağım.Mavi kulubeli bir Zaman Lordu ve ben.Onunla doğdum,onunla ölüyorum.İnsan olarak doğdum,Tardis'in Kızı olarak ölüyorum.Bu dopdolu bir hayattı.Çok az insanın göze alabileceği bir hayat.Fakat ben mutluyum.Yaşadığım 89 yıla,tam 900 yıl sığdırdım.Yıldızlar bana göz kırptı,ben hayal kurdum...
MERHABA MAVİ
İşte,gelmiştim! Kirli ve vıcık vıcıktım.Yaşamımın ilk saniyeleriydi.Çığlık ata ata ağlıyordum.-Nasıl hatırladığımı daha sonra anlatacağım.- Beni acele ile alıp yıkadılar.Temizlendikten sonra havluya sarıldım.Annem normal doğum yaptığından baygın değildi.Beni onun kucağına verdiler.Babamda yanımızdaydı.Bir erkek sesi gülümseyerek "Bu küçük hanımefendinin ismi ne olmalı annesi?"dedi.Bu babamdı.Annem yorgun bakışları ile "Bilmiyorum,şuan tek düşündüğüm şey ne kadar güzel gözleri olduğu."dedi.Tam bu sırada,sallanmaya başladık.Deprem mi oluyordu yoksa?! Annem bağırmaya başladı.Sonra aniden içeri bir adam girdi ve "Sakin olun,deprem değil,sakin olun,bekleyin!"diye bağırdı.Sonra gitti.Birkaç saniye sonra sallanma durdu.Babam eğildiği yerden çıktı,annemse panikten öylece kalakalmıştı.O adam yine geldi."Merhaba,az önceki sarsıntı için üzgünüm,korkulacak bir şey yok.Bebek iyi ya?Aahaha!Yeni doğmuş bu!"dedi ve hızla yanıma geldi.Büyük bir sevecenlikle:"Merhaba,adın ne sesin?"diye sordu.Annem ve babam aynı anda"Henüz belirlemedik"dediler.Adamda "Aslında bakarsanız hayatınızı kurtardım.O sarsıntıyı ben durdurdum.Yani bu bana bir isim koyma hakkı tanır diye düşünüyorum.Ne dersiniz,aklımda çok güzel bir isim var!"dedi.Annem "Neymiş?diye sordu.Adam heyecanla "MAVİ!"dedi.Bir kız çocuğunda görmek istediğim isim.Sizecede mükemmel değil mi?!Kabul mu?Kabul edin lütfen!Hayatınızı kurtardım ben sizin!"diye bağırarak ekledi.Annem ve babam ona boş ve şaşkın gözlerle baktılar."Aslında gözleri masmavi olan bir kıza uygun olmayan bir isim değil,ne dersin hayatım?"dedi annem.Babam ise gülüp"Saçmalama.O bir renk,isim değil.Ayrıca o bizim çocuğumuz bu adamsa tanımadığımız bir kaçık.Lütfen gidin burdan beyefendi!"dedi.O adam,hüzünlü gözlerle başını eğdi ve uzaklaştı.
O sabah,hasteneden ayrıldık.Evimize gittik.Ben hala isimsiz bir bebektim.O gün,yine garip şeyler olmuştu.Babam eve korkuyla geldi."Hayatım!Hayatım gel buraya!Sakın,sakın evden çıkma.Evden çıkmıyoruz.Sokakta inanılmaz şeyler oluyor!Bir kedinin havladığını gördüm!"dedi,nefes nefeseydi.Annem başta inanmadı ama babam onu ikna etmeyi başardı.İki gün evden çıkmadılar ve televizyondan dışarıda olan garip olayları izlediler.Üçüncü günün sabahı,bir haber spikeri şöyle diyordu:"Dünyada yaşanan garip olaylar,bu sabah itibarı ile sona erdi.Çocuklar tekrar sokağa döndü,çığlık sesleri gitti.Dünya tekrar eskisi gibi.Fakat hala ne olacağı belli değil." Tam o sırada,televizyonda kadın bunları derken hastanede karşılaştığımız o adam kameranın kadrajına girdi ve mikrofonu aldı.Şöyle dedi:"Merhaba,benim adım Doktor.Sadece Doktor.Güvenin bana,Dünya kurtuldu.Artık güvendesiniz!"dedi ve koşarak uzaklaştı.Canlı yayını kestiler.Annem,"Bak,yine o adam!"dedi.Babamda farketmişti.O ikisi bu konu hakkında konuşurken,kapımız çalındı.Ben yanlarındaki koltukta olan biteni seyrediyordum.Gelen,yine o adamdı!"Üzgünüm ama bebeğinizde bir şey var.Onu görmeliyim"dedi.Tabii annem ve babam onu engellemeye çalışmaya başlamadan,o adam yanıma koştu ve beni incelemeye başladı."Annen ve baban ne derse desin senin adın Mavi.Görüşürüz,fantastik kız!"dedi ve hemen evden çıktı.Babam onun peşinden gitti.Sanırım kavga edecekti.Annem olanları henüz sindiremeden geri geldi babam."Gitmiş,saniyeler içinde kaybolmuş!Bu adamda bir şeyler var!Çocuğumuza bir şey yapacak!"dedi telaşla.Annem onu sakinleştirdi.Babamla işi bittikten sonra benş kucağına aldı ve emzirmeye başladı.Sonra kulağıma şöyle fısıldadı "Aramızda kalsın ama,ben bu Mavi ismini gerçekten sevdim.Babandan saklayalım.Senin adın Mavi olsun,yarın kimliğine böyle yazdıralım.Tamam mı?Mavi...Merhaba Mavi,hayata hoşgeldin!"
