Uyanmak ne zor olmuştu bu aralar. Alarm beynimi zonklatıyordu
Yataktan zorla ayaklarımı aşağı sarkıtım yavaş yavaş banyoya gidiyordum çıktığımda biraz daha uyanmıştım .Dolabı açıp bir kaç bir şey alıp üstüme giydim .Yemekhaneye inip yemek yemeye çalışıyordum ama ne fayda hiçbir şey yemek istemiyordum boğazımda garip bir düğümlenme vardı. Bende sadece kahve alıp oturacak bir yer aradım Volkan olmadığı için onun yanına gidemezdim . Gözlerim sinemi aramaya başladı ama onu da göremedim bende boş bir masaya oturup kahvemi içtim oradan bir an önce kurtulmak istiyordum .
Odama çıktım ve sinemi aramaya başladım ama yoktu bende camın önüne bir sandalye çekip oturmaya başladım sonra sinemin yatağının üstünde bir not olduğunu fark ettim.
Uykucu seni uyandırmak istemedim .
Ben bir süreliğine yokkum .
Beni arama çünkü telefonumu da bırakıyorum .
Kullanmak istersen dolabımın üstündeki kutuda oradan alırsın
kendine iyi bak uykucu
Notu okuduktan sonra bir kenara fırlatım
Dışarıyı izlemeye başladım. Aklımdan neden böyle garip hisettiğimi düşünmeye başladım.
Acaba yalnız kaldığım için mi? Bu insanlar olmadan da yaşıyordum şimdi neden böyle hisediyorum. Ayrıca kimin yokluğu bu kadar koydu bana.Volkan 'nın mı? Sinem 'in mi?
Bunları düşünmekten kendimi alamıyorum. Bir anda derslere girmem gerektiği aklıma geldi çantamı aldım ve derse yürümeye başladım .
Beynim dersleri almak istemiyordu ama ben zorluyordum oradan çıktıktan sonra biraz yürümeye karar aldım büfeye kadar gidip gelecektim.
Büfeye vardığımda beni kurtaran çocuğu gördüm yani Güven ' i
Yanına yaklaşık selam verdim . Suratıma anlamsız anlamsız bakıyordu ama sıradan bir bakış değildi . Sabahtan beri beni düğüm eden his o an çok yoğun bir şekilde bastırıyordu .Kendimi konuşmaya zorlayıp Beni hatırlamadın galiba hani şu ''orman olayı''.
Güven dönüp suratıma dönüp ne oldu? ne için geldin sen ?
Böyle bir tepki beklemiyordum ve ilk kez kendimi bu kadar garip hissediyordum.
O an sadece bana yardım ettiğin için teşekkür ederim diyebildim.
Güvende o umursamaz tavrıyla teşekkür etmelik bir şey yok herkesin yapabileceği bir şey yaptım ve bir daha yanıma gelmesen iyi olur ruh hastası .Bunu dedikten sonra yine o içimi düğüm düğüm eden havasıyla yanımdan kalkıp gitti.
Bende biraz daha oturduktan sonra kalktım ve usulca yurdun yolunu tuttum . Odama vardığımda hayla ne yaşadığımın şokundaydım klasik rutini yapıp yatağa attım kendimi ama bir türlü uyuyamıyordum çünkü aklımdan Güven çıkmıyordu .Kafayı sıyırmak üzereyim .
