Zamana bıraktığım herşeyi paşam.Öylede geçer hayat böyle de biter. Zor zoruna birşeyler olmazmış anladım. Mesela seni unutmak hemen olmazmış. O yüzden zamana bıraktım. Er ya da geç biter içimde. Ya bitmezse diye düşünmüyor değilim hani. Düşünüyorum da olmuyor ve gülüm sadece gözlerim ağlıyor, içim yanıyor. Düşünüyorum da kalbim sıkışıyor, bağrım düğümleniyor. Her geçen gün hayat benden biraz birşeyler daha alıp gidiyor. Anlamazsın anlayamazsın daha çok. Kimse bilmiyor, kimse görmüyor içimi, kimseler işte hissetmiyor senin için yandığımı. Boşver anlsmasınlar zaten. Birde onlara laf anlatamam valla. Halim yok konuşmaya. Düşünüyorum da sen bence beni benim seni sevdiğim gibi sevmedin, yere göğe sığdıramadığım. Eğer sevseydin, ne olursa olsun birşeyler bahane edip kaçardın bana. Ve bütün kaçışların bana olurdu her zaman. Düşünüyorum da ben bence biraz sencil oldum. Nereye dönsem, nereye gitsem, nerede dursam, nereye baksam hep sen çıkıyorsun bir yerlerden. Uyurken, uyanırken, üzerimi giyerken, okula giderken, ders dinlerken, arkadaşlarımla konuşurken, derste uyurken, eve dönerken, ablamla annemle konuşurken, hep senleyim hep. El alem büyüdükçe bencilleşir, bense hep sencilleştim bu ara. İşte diyorum ya kimseyi takmıyorum kafama, sadece seni yaşıyorum her anımda. Gözlerine vurulduğum, sözlerine tutulduğum, her şeyiyle kabullendiğim tek gerçeğim, seni söküp atamazsam içimden şayet bir gün, şu anda senin öldüğün gibi bende
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KENDİ KALEMİMDEN
CasualeBurada yayımladıklarım ve yayımlayacaklarım tamamen gerçek duygulardır. Okuyan herkese ve de öneren herkese şimdiden teşekkür ederim. Daha yeniyim arkadaşlar. Destekleyen olursa seve seve kabul ederim:)))
