Μακριά μαζί σου

Κεφάλαιο 1

Μόνη, αυτή είναι η λέξη που θα μπορούσε να με περιγράψει τώρα.
Το δωμάτιο είναι γεμάτο ανθρώπους, αλλά εγώ νιώθω τόσο μόνη. Από την άλλη όμως ίσως και να μην φταίω εγώ που είμαι μόνη.

Κάθομαι σε μία καρέκλα στην άκρη και περιμένω τους υποτιθέμενους φίλους μου να μου ευχηθούν για τα γενέθλια μου.

Όλοι έρχονται με ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη, χμ είναι κάπως αστείο που νομίζουν ότι τους πιστεύω.

Α να και οι γονείς μου. Περιμένουν στην πόρτα τους καλεσμένους μου ή καλύτερα τους καλεσμένους τους. Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα κάτι άλλο από αυτούς, από μικρή τα γενέθλια μου αποτελούσαν μια εκδήλωση όπου οι γονείς μου διοργάνωναν, έτσι ώστε να δείξουν πόσα φαντασμαγορικά και πλουσιοπάροχα είναι τα γενέθλια της κόρης τους.

"Εϊ γιατί δεν χαμογελάς είναι τα γενέθλια σου και έχεις μια μούρη ως το πάτωμα"

Αυτή είναι η Chloe,η μοναδική πραγματική μου φίλη. Γνωριστήκαμε πριν τρία χρόνια, όταν ήρθε να ζητήσει δουλειά στην εταιρεία του πατέρα μου. Εγώ μόλις είχα τελειώσει της σπουδές μου κι έψαχνα για γραμματέα, οπότε βλέποντας την τόσο γλυκιά την προσέλαβα.

"Πως θέλεις να χαμογελώ όταν οι γονείς μου καταστρέφουν τα γενέθλια μου;"
"Το ξέρω ότι αυτό που κάνουν είναι απαίσιο αλλά δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο."

Ξέρω όλοι θα μου πείτε <<έχεις τόσα λεφτά, μπορείς να πάρεις ότι θες και παραπονιέσαι;>>, ε λοιπόν η τέλεια ζωή που λέτε ότι έχω είναι ένα παραμύθι που πουλάνε στον τύπο οι γονείς μου. Όλη μου την ζωή ήμουν καταπιεσμένη, πάντα είχα μόνο υποχρεώσεις ποτέ δικαιώματα.
Η κάθε μου κίνηση εξαρτάται από τους γονείς μου.

Μπορείτε να με πείτε αχάριστη, αλλά ένα έχω να πω,κάνεις από εσάς δεν θα μπορούσε να ζήσει έτσι.

Η ώρα πέρασε και ήρθε ώρα της τούρτας. Μια τριόροφη τούρτα φράουλα,η αγαπημένη της μητέρας μου. Πάνω πάνω δύο κεράκια με την ηλικία μου 27.

"Είμαστε όλοι εδώ σήμερα, για να γιορτάσουμε τα 27 γενέθλια της κόρης μας. Θα ήθελα να ευχαριστήσω των καθένα ξεχωριστά που μας τίμησε με την παρουσία του."

Η μητέρα μου βγάζει πάλι τον λόγο που λέει πάντα στα γενέθλια μου. Είναι ο ίδιος κάθε χρόνο με άλλη ηλικία. Τίποτα νέο <<Έχω πολλές δουλειές για να ασχοληθώ με κάτι τέτοιο>>, αυτά είναι τα λόγια της όταν της το είχα αναφέρει.

Αφού έσβησα τα κεράκια, βγήκαμε στον κήπο να συνεχίσουμε το πάρτυ και να δούμε τα πυροτεχνήματα.

"Δεσποινίς Jessica, ο πατέρας σας σας ζητάει."μου είπε μια υπηρέτρια.

Την κοίταξα υποτιμητικά και άρχησα να πλησιάζω τον πατέρα μου. Και για να σας προλάβω όχι δεν είμαι τόσο σκύλα, απλά αυτή η συγκεκριμένη είναι μια πουτάνα. Κοιμάται με τον πατέρα μου και έτσι νομίζει ότι μπορεί να κάνει ότι θέλει. . Νομίζει ότι ο πατέρας μου την αγαπάει κι ότι θα χωρίσει την μητέρα μου για αυτήν. Ξέρω ότι ο πατέρας μου δεν αγαπά την μητέρα μου, ούτε εκείνη το κάνει, αλλά αγαπούν και οι δύο τα χρήματα και αν αυτό σημαίνει ότι για να τα έχουν πρέπει να είναι μαζί δεν υπάρχει περίπτωση να τα χάσουν.

Πλησίασα τους γονείς μου οι οποίοι συζητούσαν με ένα άλλο ζευγάρι.

"Α Jessica ήρθες, έλα να σου γνωρίσω τον κύριο και τη κυρία Smith."
"Χάρηκα για την γνωριμία κύριε και κύρια Smith."είπα χαμογελώντας ψεύτικα.

Η αλήθεια είναι ότι τώρα πια χαμογελώ αληθινά μόνο όταν είμαι με την Chloe και αυτό σπάνια.

"Μα τι όμορφη που είσαι Jessica και σε παρακαλώ φώναζε μας με τα μικρά μας είμαι η Lucy και από εδώ ο σύζυγος μου Kevin,δεν χρειάζονται οι επισημότητες ιδιαίτερα τώρα."

Τι εννοεί; Την κοίταξα παράξενα και μετά τους γονείς μου. Χαμογελούσαν με το γνωστό χαμόγελο που έχουν όταν έχουν κάνει κάτι.

"Λοιπόν Jessica, μάλλον ξεχάσαμε να στο πούμε."
"Να μου πείτε τι μητέρα;"
"Ο Kevin και η Lucy έχουν έναν γιό, τον οποίο πρόκειται να παντρευτείς."

✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴

Αυτό είναι το πρώτο κεφάλαιο της ιστορίας μου (η οποία πρόκειται να είναι μικρή), ελπίζω να σας αρέσει.
Ακόμα πιο συναρπαστικά γεγονότα θα συμβούν οπότε διαβάστε την συνέχεια να ανακαλύψετε τι θα συμβεί.

Η ιστορία είναι η πρώτη μου οπότε θα έχω κάποια λαθάκια.

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο 💋