Μακριά μαζί σου

κεφάλαιο 2

"Χαχαχαχα"

Είμαι σίγουρη πως όλοι έχουν γυρίσει και με κοιτούν, αλλά δεν με νοιάζει, ποτέ δεν με ένοιαζε άλλωστε.

"Jessica τι νομίζεις ότι κανείς; Σταμάτα αμέσως."

Η προσπάθεια της μητέρας μου να με κάνει να σταματήσω ήταν μάταια αφού συνέχισα να γελάω.

"Δεν καταλαβαίνω που βρίσκεις το αστείο" είπε αυστηρά ο πατέρας μου.

"Συγγνώμη πατέρα αλλά μου φάνηκε ότι είπες πως παντρεύομαι."

"Αυτό ακριβώς είπα, αλλά συνεχίζω να μην καταλαβαίνω που ήταν το αστείο."

Δεν πρόλαβα να απαντήσω αφού με διέκοψε η φωνή της Lucy.

"Αν υπάρχει κάποιο θέμα με τον γάμο εμείς δεν έχουμε πρόβλημα, αν δεν..."

Η μητέρα μου την έκοψε πριν ολοκληρώσει.

"Μα τι λες τώρα,δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, αντιθέτως είναι τιμή μας να παντρευτεί η κόρη μας τον γιό σας."

Σοκαρισμένη από αυτήν την αποκάλυψη χαιρέτισα στα γρήγορα και πήγα στο δωμάτιό μου.

Έχοντας στο μυαλό μου ότι είχε συμβεί ξάπλωσα στο κρεβάτι μου και με πήρε ένας ανήσυχος ύπνος.

Το επόμενο πρωί ξύπνησα γεμάτη με αυτοπεποίθηση κι αποφασιστικότητα να αντιμετωπίσω τους γονείς μου. Δεν υπάρχει περίπτωση να τους αφήσω να με παντρεύσουν.

Κατεβαίνω τις σκάλες και κατευθύνομαι προς την τραπεζαρία όπου κάθονταν οι γονείς μου. Όλο το θάρρος που είχα μαζέψει εξαφανίστηκε μόλις είδα το βλέμμα τους. Κάθησα ήσυχη στο τραπέζι και περίμενα για το ξέσπασμα τους.

"Τι ρεζιλίκια ήταν αυτά χθες νεαρή μου;" Χμ τελικά μίλησε ο πατέρας μου και νόμιζα ότι θα ήταν η μητέρα.

"Δεν φταίω εγώ"

"Και πιο φταίει δηλαδή; Μας έκανες ρεζίλι στους συμπέθερους, θα νομίζουν ότι δεν θέλουμε τον γάμο."

"Πρώτον δεν φταίω εγώ που δεν με ενημερώνετε για τίποτα. Και δεύτερον ποιος σας έδωσε το δικαίωμα να με παντρεύεται χωρίς την θέληση μου;"

"Ιιι την ακούς; Την ακούς την αχάριστη; Εμείς κάνουμε ότι μπορούμε για να εξασφαλίσουμε το μέλλον σου. Ξέρεις πόσα χρήματα θα αποκτήσουμε από αυτόν τον γάμο, θα έπρεπε να ήσουν ευγνώμων."

Τα λόγια της μητέρας μου έκαναν τα νεύρα μου να χτυπήσουν κόκκινο. Σηκώθηκα απότομα από το τραπέζι και χτύπησα το χέρι μου με δύναμη πάνω του κάνοντας μερικά ποτήρια να πέσουν.

"Εντάξει λοιπόν, ευχαριστώ που με πουλάτε."

Έφυγα γρήγορα και μέσα στα νεύρα κατευθύνθηκα προς το δωμάτιο μου. Ντύθηκα με ότι βρήκα μπροστά μου και έστειλα μήνυμα στην Chloe να με συναντήσει στο γνωστό μέρος. Έφυγα από το σπίτι και άφησα τους γονείς μου πίσω να φωνάζουν.

Έχει περάσει μία ώρα και έχω πει στην Chloe όλα τα γεγονότα που συνέβησαν από χθες το βράδυ μέχρι σήμερα,με κάθε λεπτομέρεια.

"Καημενούλα μου, οι γονείς σου το παράκαναν αυτή την φορά."

"Εμένα μου λες; Πάω στοίχημα πως αν τους δίνανε όλα τα λεφτά του κόσμου με αντάλλαγμα να με σκοτώσουν, τώρα θα ήμουν σε κανά χαντάκι."

"Χαχαχαχα δε νομίζω, στο κάτω κάτω γονείς σου είναι το καλό σου θέλουν."

"Πιο καλό μου; Με παντρεύουν με κάποιον που δεν έχω δει ποτέ στην ζωή μου."

Αναστέναξα και άφησα τον εαυτό μου να ακουμπήσει στην πλάτη του καναπέ.

" Τι θα κάνεις τώρα;"

" Από ότι φαίνεται πρέπει να αρχίσω να ψάξω για νυφικό."

Πήρα το βλέμμα μου από την Chloe και το έστρεψα προς το κινητό μου.
70 αναπάντητες κλήσεις από την μαμά 40 από τον μπαμπά, 63 μηνύματα από την μαμά 38 από τον μπαμπά. Χμ τώρα σας πήρε ο πόνος.

"Φεύγω, κάποια στιγμή πρέπει να τους αντιμετωπίσω. Ευχή σου μου καλή τύχη."

"Καλή τύχη, καλούς απογόνους και στα δικά μας οι ανύπαντρες."

"Θα σου έλεγα τίποτα τώρα αλλά έχε χάρη."

Πήρα τα πράγματα μου,άφησα λεφτά στο τραπέζι και έφυγα από το μαγαζί.

Αφού δεν είχε πολύ κίνηση σε δέκα λεπτά είχα φτάσει, δυστυχώς. Βέβαια εδώ και πέντε λεπτά ειμαι έξω από την πόρτα και δεν μπορώ να πάρω την απόφαση να μπω μέσα.

Τελικά μαζεύω όσο κουράγιο μου έχει απομείνει, ξεκλειδώνω την πόρτα αργά και την ανοίγω όσο πιο σιγά μπορώ για να μην κάνει θόρυβο.

"Jessicaaaa"

Και δεν τα κατάφερα να μπω αθόρυβα. Ανοίγω την πόρτα κανονικά και μπαίνω μέσα. Από εδώ και πέρα ο Θεός βοηθός.

✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴

Αυτό ήταν το κεφάλαιό.
Ελπίζω να σας άρεσε.
Αν ναι αστεράκι και σχόλιο.

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο 💋