Гадаа гэгээ тасарч эхэлж байсан учир Юнги элгээ тэврэн хөдөлж ч чадахгүй сууна. Эвгүй унан хөлөө гэмтээсэн учир дээш авирах бодол нь талаар болж бөөн араг ясан дунд суув. Түүний сонирхолыг энэ араг яс яагаад энд байгаа нь татаж байсанч айх айдас нь битгий мэдээсэй гэх шиг.Нилээн удлаа тэд яачихваа. Хэтэрхий их даарснаасаа болж юм ч дугарж чадахгүйнэ. Гэтэл холоос газар ямар нэгэн зүйл чирж байгаа дуу ойртож байвв Юнгид энэ чимээ ямарч айх хардах сэтгэл төрсөнгүй харинч түүний итгэл найдвар нь тасарсан энэ харанхуй нүхэнд гэрэл гийлгэх мэт санагдана.Удалгүй дээрээс үл мэдэх нэгэн хүг нэг нэвсийсэн зүйл шидчихээд явав бололтой хөлийн чимээ цааш уусан тасрав.
Тэр энд хүн байгааг анзаараагүй бололтой. Хэн гэдгийг нь мэдэхгүй ч дугарах гэсэнч авиа ч амнаас гарсангүй.
Чичирсээр шидсэн нэвсгэр зүйлийг нь нөмөрч болох байх гэсэн итгэл тээн газраас мөлхсөөр очин аваад хартал халуухан шинэ цус дуслах хүний арьс байх нь тэр.
Дэндүү их сандарч айсандаа шууд л өнөөх арьсийг цааш шидэн нүхний буланд шигдэв. Гэвч энэ нэг л танил.. Энэ арьсан дээрх шивээс түүнтэй их адил..
Өөрийн мэдэлгүй аньс даган нулимас урсав. Би юу хийчихвээ? Хий дэмий энэ шаралхуу зан минь надад болон бидэнд гай боллоо гэх бодол Юнгигийн толглйд эргэлдэж харамсах ч энэ бүхэн аль хэдийн оройтжээ... Энэ шидсэн арьсийг харсан мөчөөс Юнгигийн сэтгэлдэх бяцхан итгэл найдвар бүр мөсөн унтарч түүний сэтгэл доторхийг харуусал болон хүйтэн бүрэн эзэлж тэр чигт нь харанхуй нөмөрсөн юм...
Намжүүн байшинлуу ойрттол хаалга өөрөө онгойчихов. Дотор нь ортол яг л өөрөө онгойсон шигээ хаагдчихлаа. Тэд алга өрөө хав харанхуй..
Намжүүн хэдий айж байсанч зоригоо чангалан бүдүүн баргил хоолойгоор "Залуусаа байна уу гараад ирээ Юнгид туслаж хэрэгтэй байна" гэхэд.
Жонгүүгийн хоолой тээр цаана сонсогдов.
Жонгүүг:Ахаа хүрээд ирээч гуйж байна. Энд маш хүйтэн байна гэх нь байшинд цуурайтан сонссогдоно.
Намжүүн ч өнөөх хоолой гарах зүглүү баримжаалан тэмтэчсээх явав.Түүнийг хөлөө зөөж ядсаар явхад замд нь нэг зүйл газар цайран харагдах шиг болов.Намжүүн нүдээ онийлгон хархыг хичээсээр очтол газар манай хэдийн авч явсан бололтой гэрэл хэвтэж байв.
Тэд аягуу бол тоглож л байгаа биз гэж бодсоор нээх тоосончгүй. Энэ хонгилд маш олон хаалга байна. Тэнд юу байдаг юм бол?
гэхэд 3 хаалга харанхуй хүйтэн байшинд дуу нь хадан чихарсаар онгойв.
Жимин Жонгүүг хоёр нэг хаалганыхана араас нааш шагайн:Ахаа наашаа хүрээд ир гоё юм үзмээр байна уу? гээд нүүрэндээ ёжтой инээд тодруулах нь Намжүүний барьж буй гэрлийн тусгалд тодоос тод харагдах нь жихүүдэс төрүүлэм.
Наад талынхана хаалганаас Тэхён шагайн:Энд маш гоё юмаа халуун л болхоос гэсээр чангаар маш утгагүй инээв.
Хусог өөр нэг хаалганы ардаас мөн адил шагайн:Энд харин хүйтэн байна мааш хүйтэн гэсээр үгээ удаанаар сунган хэлхэд Намжүүний хамаг биенийхэнэ үс босох шиг болов.
Намжүүн тэднийг тоглож байна гэж бодсон ч бие нь арзайн"ЯАА ЗОЛИГНУУДАА ТОГЛООМ ЧИНЬ ХЭТЭРЧ БАЙГААН БИШ ҮҮ!!! Бидний тусламж Юнгид хэрэгтэй байна"хэмээн байшин дүүрэн орилход
Хусог ёжтой инээн яриагаа цааш үргэлжлүүлэв "Хүссэн өрөөндөө орж болно таны сонголт" гэж хэлхэд түүний толгой бага багаар хазайсаар бүтэн эрэгчихэв.
Үүнийг тэдний утгагүй тоглоом гэж бодтол юу вэ? Дэндүү их цочирдсогндоо хамаг бие салгалан хөдөлж ч чадсангүй гэтэл Жонгүүгийн нүд улаанаар гэрэлтсээр хана даган мөлхөж нааш бага багаар ойртов.
Гэнэт ухаар орохшиг самгардан хэтэрхий айсандаа шууд л эргэж хартал газар юманд тээглэн уначихав. Хоёр гараа тулан мөлхсөөр хажуудаа байсан хаалгыг онгойлгон орлоо.....
Жиний нүүрэндээр сарны туяа тусан дуг нойрноос нь сэрээв.Босон нэг сайхан суниаж аваад хагас аниа нүдээр эргэн тойрноо ажлаа..
