-2-
-Ender alarm çalıyor. -Tamam kapattım alarmı.Hadi ! Uyan! Uyanıp elimizi yüzümüzü yıkadık.Sadece biz kalkmıştık ve hemen kendimize kahvaltı hazırladık;kahvaltımız bitince çantalarımızı alıp yola koyulduk.Sakin sakin yolda yürürken ben: -Bugün sencede çok sessiz değilmi? Ne öten kuşlar var ne de havlayan köpekler. -Aynen,nedenini anlarız yakında.Bütün yol bu kadar konuştuk.
Okula varmıştık dersler tenefüsler... Okulda hayat normaldi taki beşinci derse kadar.Beşinci dersteydik defterimize not tutarken bir anda yerden sağır edici bir ses yükseldi ve yer sarsılmaya başladı."Deprem " diye bağırdım fakat bağırmamla binanın üstümüze yıkılması bir oldu.Gözlerimi açtığımda başımda Ender vardı ayağa kalkmama yardım etti.Şansıma sadece burnum kanıyordu.Enderde o bile yoktu.Ayağa kalktım uzaktan gelen siren seslerini duyuyordum.Bir an önce uzaklaşmak istesemde Ender itiraz etti ama onu dinlemeyip eve doğru yola koyuldum tabi ki Ender de arkamdan beni takip ediyordu.
Nereseyse tüm selçuk zarar görmüştü.Gidecek evimizde yoktu ailelerimizden bir haberdik zaten.
Ender'le birlikte yol kenarında oturuyorduk.Telaş içindeydi herkes. O anda önüme bir kağıt uçtu...
