Τ΄ ἈΝΕΙΠΩΤΑ

~

We were hungry, just barely alive
It's a time I remember, oh so well...

Α' Παγκόσμιος Πόλεμος

                 Μέχρι το ξέσπασμα του Μεγάλου Πολέμου η ανθρωπότητα δεν είχε γνωρίσει τη φρίκη. Οι άνθρωποι δεν ζούσαν με την καθημερινή αγωνία τέλους. Η βία και η αιματοχυσία δεν ήταν καθημερινά φαινόμενα για τους απλούς πολίτες. Μέχρι το ξέσπασμα του, η λέξη πόλεμος δεν φάνταζε σκληρή, σε αντίθεση με την στυγνή πραγματικότητα.

                Μεταξύ 1914-1918 όλοι έγιναν μάρτυρες της πιο αιματηρής ανθρώπινης ιστορίας. Όλοι βίωσαν τον πόνο, τη θλίψη και το φόβο που τρύπησαν τόσο ξαφνικά μες στη λεπτή σάρκα τους και κρύφτηκαν κάτω απ' τα σπασμένα οστά τους. Η έκρηξη του Α' Παγκόσμιου Πολέμου οδήγησε σε ακραίες συνθήκες και ανάγκασε κάθε βασανισμένη ψυχή να αναζητήσει μια καλύτερη ζωή, μακριά από τον οδυνηρό θάνατο. Υπήρξαν άνθρωποι που πάλεψαν μέχρι το τέλος. Άνθρωποι τολμηροί, θαρραλέοι, γενναίοι. Άνθρωποι που χάθηκαν κάτω από το ματωμένο χώμα σε μία εφιαλτική νύχτα. Αυτοί που σήμερα θαυμάζουμε και αποκαλούμε ήρωες.

               Η συλλογή «Τ' Ανείπωτα» απαρτίζεται από συγκλονιστικές μαρτυρίες ενός νέου στρατιώτη, του Πίτερ, που βρέθηκε από το πουθενά παγιδευμένος σε ένα πόλεμο φθοράς και αγωνίας, σε έναν αγώνα δρόμου με στόχο την επιβίωση, αλλά και την ελευθερία. Ένας άνθρωπος που ξεχώρισε ανάμεσα σε χιλιάδες κτήνη.

                Ο Πίτερ ήταν ένα νεαρό και χαμογελαστό αγόρι, που βρήκε την ευτυχία κρυμμένη στα αγαπημένα του πρόσωπα. Ένα αγόρι τρυφερό και αισιόδοξο, που μοίρασε απλόχερα την αγάπη του σε μία ταπεινωμένη και εξαθλιωμένη κοινωνία. Ο γνωστός σε όλους πολεμιστής, που οδηγήθηκε βίαια στα χαρακώματα μαζί με τον καλύτερο του φίλο Σαμουήλ. Ο Πίτερ και οι συμμαθητές του ήρθαν αντιμέτωποι με μία πολύνεκρη- πολεμική αναμέτρηση. Κουβάλησαν τα νεκρά κορμιά των στρατιωτών, που έπεσαν στο μέτωπο του πολέμου και τα τίμησαν με μαραμένα λουλούδια, που έχασαν εξίσου την πνοή τους. Εκείνοι ήταν που κρύφτηκαν τρομαγμένοι πίσω από τα συρματοπλέγματα, εκείνοι απέκρουσαν την σφοδρή επίθεση με τα πυροβόλα τους, εκείνοι ονειρεύτηκαν την επιστροφή στην πατρίδα, πίσω στις ξεχασμένες και εγκαταλελειμμένες αγάπες τους. Για μερικούς εκείνοι ήταν που διψούσαν για μία σταγόνα γαλήνης.

                  Τ' Ανείπωτα, τ' απερίγραπτα λόγια στοιχειώνουν κάθε βράδυ τον Πίτερ και καταστρέφουν τον ύπνο του. Εκείνα τα λόγια τον πονούν στην καρδιά, όταν ο τρόμος σφίγγει τον χαραγμένο του λαιμό. Προς το τέλος της ιστορίας του πολέμου, αυτά τα αγανακτισμένα λόγια θα προσπαθήσουν να τον κάψουν ζωντανό, προτού προλάβει το πυροβολικό των αντίπαλων.

                   «Τ' Ανείπωτα» αποτελούν τον ύμνο της ελεύθερης αγάπης, που απαγγέλλει γονατισμένος μέσα στα ναρκοπέδια.

                     Για τον Πίτερ, η αγάπη, η πραγματική αγάπη, έχει τεράστιες αντοχές. Αυτό, όμως, θα αποδειχθεί στη συνέχεια..

Πιάστε το χέρι μου σφιχτά και ελάτε να κάνουμε μία αναδρομή στο παρελθόν.

~