·Δεν υπάρχει μέση οδός στον πόλεμο·
Την ίδια ημέρα..
Η Γερμανία εισβάλλει στα εδάφη της Ανατολικής Πρωσίας και οι νεοσύλλεκτοι στρατιώτες μεταφέρονται στο Κέντρο Εκπαίδευσης Πεζικού.
⏯ Τ'ανείπωτα
07:45 μ.μ
Αν αναρωτιέσαι βροχούλα, το τρένο δεν φρέναρε ακόμη.
Σαν αγρίμι βαδίζει αθόρυβα στα πευκοδάση και θηρεύει τον κακότυχο ανάσκελα απλωμένο στην όαση γαλήνης.
Απ' τα βαγόνια δεκάδες μικρά κεφάλια ξεπροβάλλουν στην απέραντη απελπισία και βρέχουν με αθώα δάκρυα τους αγκαθωτούς ασπαλάθους.
Αν αναρωτιέσαι βροχούλα, δεν παραδόθηκα στα δεινά ακόμη.
Σαν ανδρείος πολεμιστής κρατώ σφιχτά το χαλύβδινο κράνος και φτύνω με σάχλα το άλγος στη σκαμμένη γη.
Μην ανησυχείς βροχούλα, η φρουρά δεν μας είδε ακόμη.
Οι θλιβερές σταγόνες γλιστρούν προσεκτικά στα φουσκωμένα μάγουλα και στάζουν τετηγμένες στο ζαρωμένο πουκάμισο, μήπως ξεφύγουν από τα δεσμά της βαριάς οδύνης.
Οι ραγισμένες καρδιές βγάζουν κρυφά τα χρυσά βιολιά τους και με το ένα χέρι τραβούν τις λεπτές χορδές, ενώ με το άλλο κινούν το δοξάρι επάνω τους, μήπως καθησυχάσουν τα δάκρυα με την γλυκιά μελωδία τους.
Μην ανησυχείς βροχούλα,ο Σαμουήλ δεν κατέρρευσε ακόμη.
Με χαλαρό το σώμα και ήρεμο το μυαλό, μαγκώνει στο λεκιασμένο παράθυρο και αναπολεί τα ξεχασμένα παιχνίδια της αυλής.
Αν θυμάσαι βροχούλα, κάποτε ,οι αυλές της γειτονιάς ήταν πνιγμένες στις γλάστρες με ζωντανές τριανταφυλλιές και μουριές, με παιδικές ψυχές να κρύβονται πίσω από τα δέντρα και να κλοτσούν μπάλες στις αλάνες, με μανάδες να τα κυνηγούν από πίσω για να τα ταΐσουν ψωμί και ζάχαρη.
Κάποτε, ο κόσμος κοιμόταν έξω τα καλοκαίρια, οι νοικοκυρές δρόσιζαν τα τσιμέντα με λάστιχα, τα πιτσιρίκια ξεπετάγονταν με κόκκινα ποδήλατα και ο γαλατάς γύριζε πόρτα πόρτα με ένα φιλικό χαμόγελο στα χείλη.
أنت تقرأ
Τ΄ ἈΝΕΙΠΩΤΑ
روحانياتΑ' Παγκόσμιος Πόλεμος Μέχρι τό ξέσπασμα τοῦ Μεγάλου Πολέμου ἡ ἀνθρωπότητα δεν εἶχε γνωρίσει τῇ φρίκῃ. Οἱ ἄνθρωποι δεν ζούσαν με τήν καθημερινή ἀγωνία τέλους. Η βία καί ἡ αἱματοχυσία δεν ήταν καθημερινά φαινόμενα για τούς ἁπλοῦς πολίτες. Μέχρι τό...
