Miniğim

1

Telaş içinde bavulumu hazırlarken annem arkamdan söyleniyordu.

"Beni sık sık ara. Seni ilk defa yolluyorum bir geziye. Beni merakta bırakma. Hocalarınıza terbiyeli davranın. Cemreye söyle seni yalnız bırakmasın. Sonra başınıza iş açmayın."

Anneme gözlerimi devirerek baktım.

"Anne tamam altı üstü bir gün ertesi gün geri döneceğiz zaten, abartma istersen"

"Ben anlamam o telefon açık olacak ben aradığımda hep açılacak. Başına bir şey gelirse senden bilirim. Döverim vallahi seni kendine iyi bakamadın diye."

Annemin abartı dolu sözlerini püffleyerek geçiştirdim. Kendime bakamadım diye dövmek nedir ya ? Hangi devirde yaşıyoruz ? Zaten öğretmenler bize rehberlik edecektir
Başıma birşey gelmesi %1 ihtimal.
Bavulun fermuarını çekip geri kapattığımda telfonumun çalmakta durduğunu farkettim. Arayan tabisi Cemreydi.
Birlikte olan ilk gezimiz olacaktı. Adaları gezip bir gün kaldıktan sonra geri evimize gelecektik bizim ilk eğlenceli aktivitemiz olacaktı.
Telefonu kulağıma götürdüm.

"Aloo?"

"Hazırmısın ?"

"Çoktaaan"
Dedim. Nerde kaldın der edasıyla.

"Ben geliyorum sizin eve otmatiğe basmayı unutma çok heyecanlıyım cicisi"

Bizim zil çalışmadığından koşarak otomatiğe bastım ve cicisini dinlemeye devam ettim.

"Ben makyaj malzemeside aldım yanıma. Ne olur ne olmaz diye. Otobüs 10:30' da kalkıyormuş bu arada. Son rutuşlarını yap çünkü yolculuk bizi bekler"

"İyi yaptın bende saçımı yapıp ineceğim. Sen gelene kadar anca olur zaten. Birşey demiyorsan kapatıyorum"
Bizim her zamanki boş konuşmalarımızdan birisiydi yine.
Cemre telefonu açık unutacak ben bir saat onu bekliycem söyle kanka diycem ve o yok bişey diyip konuyu sonlandıracak.

"Kapat sen bilirsin yaniğğ"

"Cemre yemin ediyorum konuşma özürlüsün apartmanda olduğunuda biliyorum. Sesin yankılanıyo kapıyı açtım. Girersin çüüz"

Laf olsun diye konuşan Cemrenin yüzüne telefonu kapatıp aynanın karşısına geçtim. Saçımı at kuyruğu yapıp arkaya doğru saldım. Bir allık bir eyeliner ile makyajımı sonlandırırken Cemre içeriye giriş yapmıştı.

"Günaydım özürlü"

"Sanada yamuk ağız"

Cemrenin suratına eğgg öyle mi diye bakarken annem odama giriş yaptı.
Cemreye baktı ve ardından gülümsedi.

"Hoşgeldin deli kız. Kızıma sahip çık"

"Sanada hoşbulduk Gülten teyze. Bende seni seviyorum"

"Bak hele yalakaya bak hadi size iyi eğelencler ben yatıyorum. Saat daha dokuz buçuk. Yuhum var daha benim"

Annem odamdan çıkarken veda ettikten sonra kapının girişine gelip ayakkabılarımı giydim.
Cemrenin böyle bir derdi yoktu. Çünkü o ayakkabılarını çıkarmayı sevmediği için annem ona galoş almıştı. Bize her ayak üstü gelişinde galoşlarını çekip ayağına geçiriyordu.
O galoşlarını çıkartırken bende ayakkabılarımı giymeye koyuldum.

Sırt çantamı ve minnak bavulumu elime aldıktan sonra Cemrenin fotoğraf makinasına eve veda pozu verip okul yolunu tuttuk.

...