Caught By You [EDITING]

CHAPTER SIX

Orientation

"Huh didn't knew you were bad guys too?" I smirked at him. Sa totoo lang kinakabahan ako sa hawak ko hindi ko nga alam kung may bala ito.

Now that I caught him. Now what? Dapat ko ba siyang barilin para makatakas kami? Pero kapag ginawa ko iyon baka tuluyan na kami makulong nila Regina at Frances.

Sa tingin ko tama naman siya barilin sa parteng hindi niya ikamamatay ngunit saan naman sa parteng hita o braso?

Mukha akong matapang ngayon pero kung aaminin ko lang kinakabahan at natatakot ako. I bit my lower lip as I feel my body tremble in fear.

"Keiss!" biglaan akong hinawakan ni Frances sa aking braso kung saan hawak ko mismo ang baril.

Dahil nagulat sa biglaang paghila sa akin ni Frances hindi ko sinasadyang napindot ang gatilyo ng baril.

Isang malakas na tunog ang kumawala sa baril dahil sa pwersa nito tumalsik ako sa mga kaibigan ko.

Bahagya akong napapikit sa sakit na dama ko pero dahil sa sigaw ni Nixon naimulat ko agad ito.

"Oh no.." I gasped.

May dugo sa braso ni Rhys pero parang hindi manlang siya nasaktan. As if there's no bullet inside of him.

Nixon was about to offer his help, pero tumanggi si Rhys. Tinignan niya kaming tatlong nakaupo sa sahig at gulat na gulat sa pangyayari. "I will be expecting you three in the living room."

Then he turned his back onto us, sumama narin sa kanya si Nixon dala ang pagaalala para sa kanyang kaibigan.

Bumaba ang tingin ko sa baril na nakapwesto malapit sa akin. Bago pa may mangyari masama pinulot na ni Frances ang baril saka itinabi sa kitchen counter.

"Binaril mo siya.." halos hangin nalang ang lumabas sa bibig ni Gina.

Hindi ko naman ginusto iyon I didn't expected na mababaril ko siya. Even if I want to shoot him I know to myself that I am not a violent person.

Tinulungan kung itayo si Regina ngunit tinanggihan niya ang kamay ko. “You know what? Help yourself, Keiss.” atsaka niya ako tinalikuran at iniwan sa kwarto kasama si Frances.

“I’m sorry, Keiss.” bulong sa akin ni Frances. Alam ko naman na hindi niya sinasadyang gulatin ako at kahit na nanginginig na ang kalamnam ko sa takot nilabas ko parin ang ngiti ko. “Walang may kasalanan sa atin.”

We both hugged for a minute before heading to the Living room. Hindi na ako magtataka kung ito na ang huling araw namin dito, barilin ko ba naman ang may ari ng bahay.

I think he is making a call now and maybe later on our parents will be knocking the door. What would I do? I put myself into danger again. Ang malas ko talaga.