RASTLANTI

Güneş

23.05.2017

Buradan ayrılmamıza çok az kaldı, sanırım bunu atlatamayacağım ama karşıma nelerin çıkabileceğini bilmiyorum. Annem herşeyin yoluna gireceğini söyledi ama o hep öyle söyler zaten. Ben ruhsal sıkıntıları olan bi kızım.Ne kadar olumlu düşünebilirim ki?

İki katlı evimizde çok cici olan bir odam var buradan ayrılmak bana zor gelecek.Çok cici bir pembeye boyalı duvarlarım,bahçemizde olan hamağım,yazın güneş vurunca için aç,kışın serinliğinde kahve ve kitabınızı alıp camdan tam o manzaraya karşı oturup okuyabileceğiniz çınar ağacım,bunlar bırakmak biraz zor olacak sanırım...Hayır hayır, baya bir zor olacak.

Ruhsal sıkıntı demişken... Ne olduğunu merak ediyorsunuz değil mi? İnsanlar hep başkalarının hayatlarını merak etmezlermi zaten? Daha fazla vakit geçmeden anlatayım o zaman.

Bundan 4 sene önce bu sıkıntımı anlamıştım şuan 10. Sınıfa gidiyorum hayatın en dolambaçlı dönemindeyim desem yalan olur. Çünkü öyle değil.

Normalde benim yaşımdaki kızlar ya cafelere giderler ya erkek arkadaşlarıyla buluşurlar veya ne biliyim gezerler tozarlar işte.

Ama ben öyle değilim.

Size uzatmadan en başından anlatayım. 5. Sınıfa kadar herşey normaldi, sonrasında 6. Sınıfa geçerken okul değiştirdim ve herşey o zaman başladı...
Yaşıtım olan kızlar beraber gezerken ben hep sınıfta tek başıma otururdum, onlar dedikodu yaparken hiç ilgimi çekmeyen konulardan konuşurlardı hep yok Justin Bieber ne kadar yakışıklıymış yada Rihanna'lı çanta aldım okuldaki başka kızda almış sinir krizleri falan filan...
Ben bunlara sadece kulak kabartırdım ve o geri zekalılar dan kendimi uzak tuttuğum için kendime minnettardım. Hala da öyle.

Okulda gezi olurdu katılmazdım, soru sorunca parmak kaldırmazdım ama her zaman sorunun cevabını bilirdim ve sınıftaki zeka seviyesi düşük insanlar bana aptalmışım gibi bakarlardı ama hiç bi zaman umrumda olmazdı. Hala da öyle.

Kısacası aşırı içime kapanık bir kızdım hafta sonları "normal kızlar" gibi evimin önüne çıkıp top oynamazdım veya incik boncuk yapmazdım zaten hiç bi zamanda yakın bi arkadaşım olmadı. Hala da öyle(Değil çünkü bu kelimeyi kullanma nedenim her cümlemin sonunda bu kelimeyi kullanmış olmam. En yakın arkadaşım tabiki var Senem.)
Not: Aslında en yakın arkadaşım değil "tek arkadaşım".
Ondan ayrılmak bana gerçekten aşırı hüzün vericek hatta çıldırabilirim yeni biriyle tanışmak dünyanın en korkunç şeyi.

Böyle bir kızken nasıl yakın arkadaşım olabilir isterseniz onu anlatıyım.
Yada daha sonra anlatırım şuan yeterince fazla konuştum.

Neyse işte ben böyle bir kızdım halada tam atlatabilmiş değilim ve böyleyken şehir değiştirmek benim için tam anlamıyla DEHŞET.

Buradaki psikoloğumuda o kadar çok seviyorum ki buradan ayrılsam bile onu her gün 637263 kez arayacağıma eminim.İçimde yaşadığım herşeyi başkasına anlatabilecek gücüm yok.

Neyse şimdiki anımıza geri dönersek oraya nasıl alışacağımı bilemiyorum yeni insan kelimesi benim için pek hoşnut olmayan bi kelime böyle olmayı bende istemezdim ama maalesef böyleyim.

Şimdi kolilerimi toparlanan gerek daha sonra yazarım.