Tabanı delinmiş, içine hızla su alan bir geminin,
Boşa dümen doğrultmaya çalışan bir kaptanı gibiydim ben.
Her hayalimin kapısında;
"DİKKAT YIKILABİLİR" yazıyordu.
Sanki kalbim her an durucak gibi atıyordu,
Hızla bir yere yetişicekmişcesine çevik,
Veya bitişe yaklaşmak istercesine hızlıydı kalp atışlarım.
Ardı arkası kesilmiyordu sigaramın,
Biri söner sanki her an ölücekmişim gibi diğerini isterdi canım.
Kan kusardım bazenleri,
Alkole sığınır, sigaraya sarılırdım.
Bir bir eksilirdi çevremde insanlar,
Kimisi toprak altında giderdi,
Kimisi gözden düşerdi bir bir..
Bir ben sağ kaldım içimdeki enkazda
Ben de yüksek hasarla atlattım kazalarımı
Antidepresan ilaçları hafif gelirdi yarama,
Yeri gelirdi elim kolum bağlı olurdu,
Avazım çıktığı kadar bağırmak varken
Avazım çıktığı kadar susardım çaresizce
Hıçkırıklarım boğulurdu göz yaşlarımda
Kasırgalar kopardı bağrımda da sesim çıkmazdı
İncitirim birisini diye..
Zararım hep kendimeydi benim.
Sinirlendim mi hırçınlaşır duvarlara yumruk atmaktan ellerimi kanatırdım,
Sigaramı saatte bir içiyorsam üç içerdim de başkasını incitmekten korkardım,
Bilirim kendimi incittim mi sevdiğimi pişman olurum sonra,
Ama kendime zarar verip sakinleşince,
Tam olarak azalmasa da öfkem
Üstü kapanırdı kimseye zarar vermeden.
Benim kavgam hep kendimleydi
Ne hayatla ne de fâni bir ruhla
Benim kavgam hep kendimeydi
Bitmek bilmeyen kavgamda
Kazanan da kaybeden de ben oldum.
Öldürdüğümda yaşadım,
Yaşattığımda öldüm,
Kavgam bitmek bilmedi ama
Ben fazla yoruldum...
R.T.
