თავი1

791 30 6
                                    

დილით ადრე ჩემი წიკვინა პატარა დის ხმამ გამომაფხიზლა,სრული ამ სიტყვის მნიშვნელონით ფლეშივით ავარდი გავექანე სააბაზანოში შხაპი მივიგე 15წუთში მოვემზადე და სახლიდან გავარდი

-დედედე‒ვყვირი,წავედიი მე გამოცდაზეეეეეეე

-ხოხო მიდი წარმატებები‒შემკივლა
სკოლასთან ჩემ დაქალს ანას შევხვდი რომელიც ერთადერთია ჩემ ცხოვრებაში ვისთან ერთადაც ცხოვრება მიხარია

-ეეეეეე ემილიი სადხარ ამდენხაანს გოგოო‒ყვირის ბოლოხმაზე

-ვაიმეეე ჩამეძინა-შეშფოთებული შეხვედე,რაა რააა არ გვიშვებენ

-ვინარგვიშვებს გაგიჟდიი

-კაი წამო შევიდეთ-ამდენი ნარბენი ცოცხალ მკვდარი სიფათით შევხედე
მეხო კორეული უნდა ჩამებარებინა მემგონი კორეულიც დამავიწყდა იმდენი ვირბინე

მოვრჩი წერას და უცებ კომპიუტერი აგდებს 10...ვერც კი ვიყვირე შემცხვა გავწითლდი რაცშემეძლო გადავიფხრიწე გამოვედი ოთახიდან ამ დროს გამოდის ანაც მეორე ოთახიდან ერთმანეთს შეხვდეთ თვალებში და გიჯივით ყვირილი დავიწყეთ,ერთმანებს შევახტით და სიხარულის ცრემლები გადმოვყარეთ

არ გვეგონა რომ გამოცდეს ასე კარგად ჩავაბარებდით ეს იმის ნიშანია რომ კორეაში წავალ და იქ ვისწავლით ღმერთოოოოოოოო არმჯერრაა‒ვყვირივარ ბოლოხმაზე

სახში მივედი შევედი ოთახში დავჯექი თვალებ გადმოკარკლული ვიჯექი არც კი გაუგიათ სახში რო შემოვედი და უცბად ბოლოხმაზე ვყვირივარ ოპპააააააააა
    ოთახში შეშინებული სახეებით შემოვარდნენ დედა მამა და ჩემი პატარა დაიკო

-რაგაღრიალეს გოგოოო ხოხარ კარგადდ?როდის მოხვედიიი?ჩააბარე?‒მომაყარა დედამ კითხვებიი

-დედიკოოო ხოხოო ჩავაბარე შენმა გაკოშტერებულმა შვილმა ჩააბარა წარმოიდგინეე არმჯერა დედაა‒ვყვირივარ ხმამაგლა

Fight against LoveWhere stories live. Discover now