Should I

Chapter 7

*Tiara's POV*

It's 10 am already and I just woke up, because I slept at 2:00 am. Walang ganap ngayong araw pero nagtext si Steph sa akin.

*Message*
___________

Steph Nicolas
6:04 am

"Tiara, wala kaming pasok ngayon nawalan kasi ng power ang supply natin ng electricity sa eskwelahan."

"Okay." I replied

"You're not in the mood Tiara, punta kami later diyan, okay lang ba?" ~Steph

"Hindi Steph, I am sick. Kaya ko na 'to."

"Sige." she replied.
_________________________________

Nagtext si tukmol

"May sakit ka pala. Magpagaling ka ha?"

Hindi na ako nagreply, for what? Do I know that person. Nawawalan na ako ng enerhiya sa aking katawan. I want to restore my strength pero di ko talaga makayanan. Masakit talaga itong pakiramdam ko. Di ko alam kung paano ako nagkaganito. Umaatake nanaman ang sakit ko. Lilipas din ito tulad ng mga pagsubok ko.

*Tiara's POV*

Lumabas kami ng lunch at pumunta kami ni achi sa St. Luke's Hospital. Hindi ko na kasi kaya, nanghihina na talaga ako. Dahilan siguro ng hindi ko pagkain dahil sa stress at lungkot ko.

Sinamahan na ako ni mommy ng 2pm at umuwi si achi para dalhan kami ni mommy ng mga damit, pagkain, at iba pang pangangailangan namin sa ospital. Naiadmit kasi ako, naitakbo ako sa ER dahil nahimatay ako pagkadating namin sa ospital.

Nag-excuse si mommy sa mga businesses namin dahil kailangan niya akong bantayan. Kumuha na ng malaking room si mommy sa hospital dahil dalawa sila ni achi ang magbabantay sa akin. Habang si kuya Roby naman ay uuwi na sa bahay namin para siya na ang bahala roon kasama ang mga relatives ko galing California.

Nagbakasyon kasi sila at sa bahay namin sila pinatira dahil mas close kami sa kanila at 4th floor ang bahay namin. Kasya ba ang limang tao sa isang bahay na 4th floor? Single rin kasi si kuya Roby. 6 years na siya sa amin kaya pinapatira namin siya sa bahay namin pero umuuwi rin naman pay day-off niya.

At tsaka kung hindi niyo naitatanong may tatlo pa kaming kasama sa bahay. Ang chef namin, gardener, at isa pang yaya (di kami masyado close), siguro pag trip ko lang siguro!

O siya! Marami nanaman ako nasabi. Ganun talaga ako pag may sakit, madaldal.

Tatlong injection ang itinusok sa akin sa first day ko. Agad agad eh. Di nga rin ako nainform sa paghihiwalaay namin. Parang karamdaman ko lang, biglang dadating tapos ang ipaparamdam lang pala puro sakit.

Nag-usap ang doctor ko at si mommy sa labas.

"Ma'am, I found out na mahina ang puso ng anak niyo dahil siguro sa mga nararamdaman niyang kirot sa puso niya, but she'll be fine. Kapag itinuloy pa niya ang pag-aalala at pagdamdam ng emotions niya maaring matuloyang magkaroon ng butas ang puso ng anak niyo. Pero Maibabalik pa rin naman ang normal heart and heart beat niya basta hindi na niya itinuloy ang mga sinabi ko na pwedeng maging dahilan ng pagkabutas ng puso niya na maaring mag-cause ng pagkamatay niya." doctor said.

Mom was speechless na parang naiiyak.

I was also sad about it pero ayaw tumigil ng puso ko sa pag-aalala. I love studying kasi.

Pinicturan ako ni Achi! Saka pinost sa Facebook! Ano ba naman 'yan?
At, itinag pa ako. Caption be like— "Pagaling ka agad baby girl, alam kong kakayanin mo! Magchechef ka pa diba?" Ang daming alam nito eh.

Mamatay na ba ako!? Parang siya noon, patay na patay sa akin. (Aysus, nangarap sa katotohanan)

Gumising ako ng 10 pm dahil hindi pa akonag-dinner. Nahimatay nanaman daw kasi ako. Nahihirapan na kasi akong huminga. Yung mga ugat ko ay kumikirot na nang hindi ko alam ang aking gagawin.