Tingin sa kaliwa, check! Tingin sa kanan check! clear. Go go go lak-
"Where do you think your going miss Amara?" napa stop ako sa narinig ko na yun. Huli ka patay!
"Ah! Sa kitchen why?" tanong ko sa komadrona namin.
"Sasamahan na kit-"
"No need" putol ko sakanya at tumitig deretso sa mata niya at siya naman ang umiwas.
"Pero bi ilin ka sakin ng mommy mo" sabi niya pa at napairap naman ako. tss si mommy talaga talagang bantay sarado ako.
"Nasaan si mommy?!" taa kilay ko na tanong
"Im here. why?" sabay kaming napalingon ni manang nung narinig ko yung boses ni mom. Nakangiti siyang parang ewan "Oh. Goodmorning my beautiful Amara" Sabi niya saby lapit at yakap sakin napangiwi naman ako dun.
"Mom, pinapabantayan mo po ba ako?" tanong ko nung magkaharap kaming dalawa. Tinignan ko naman siya sa mga mata niya at wala akong makita kahit anong gulat sakanya."Mommy naman" dagdag ko na parang nadismaya pa.
"Bakit? dapat ba kitang pabantayan amara?" taas kilay na tanong miya sakin. "Anak, ilang beses ko bang sasabihin sayo na bawa-"
"Yeah. Oo muntik ko na makalimutan hindi pala ako normal tulad ng iba. Hahaha! wag mo na sabihin mas masakit kasi pag galing sainyo e." sabi ko na may halong pekeng ngiti sa aking mga labi tsaka sila tinalikuran at bumalik nalang sa kwarto ko.
Sunod nga lahat sa uso ang gamit ko, nabibigay lahat ng luho ko hindi ko naman maenjoy. hays 😔 Di ko maiwasang malungkot sa mga naiisip ko. tss 😒 Binuksan ko yung laptop ko at pumunta sa sarili kong site. Blogger kasi ako 😏 di lang halata.
Hyrudie Amara Gonzales
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Freedom Maraming klase ng freedom. Depende nalang sainyo kung anong gusto niyong freedom 😂✌🏻️ Ako na ata ang pinaka malas sa buong mundo, yep may pera ako, may mga sunkd sa uso akong mga gamit, maluho ako, may tagapag silbi ako pero sapat ba yun para tawaging happiness? Sabi nga nila hindi mabibili ng kahit anong salapi ang kasayahan ng isang tao. Minsan iniisip ko ano ba yung nagawa ko para marnasan tong klaseng buhay. Hahahaha! Minsan iniisip ko nga din kung ano ba talaga ang totoong buhay sa labas ng bahay na to? Oo nga hindi ako normal, pero hindi ba pwedeng maging masaya ako ng parang isang normal. Hindi ako aswang o ano ah, basta hindi ako normal i mean hindi ako pwedeng mamuhay ng normal. For me, life is so unfair. But i know one day makikita ko din ang totoong mundo ☺️ sana! Hahahaha paano ba yan? next week ulit? bye for now everyone. See you in my next blog 🤘🏻😉 Lovelove 💕 Keep rockin'
Love Amara💕
Posted!
Hays! Dito lang ako nakakahanap ng friends. Minsan gusto nilang makipag kita kaso nga wala strict sila sakin.
Knock knock!
May kumatok at nagbukas ng pinto ko pero di ako nag abalang lumingon.
"Amara, iha. halika na at kakain na kayo nila daddy mo." Sabi ni manang duday. favorite yaya ko kasi the best siya napaka supportive.
"Yes nay, bababa napo ako." sabi ko at ngumiti sakanya medyo nagulat pa siya dahil tinawag ko nanaman siya g nay at sumilip kung may tao.
"Ano ka ba amara, wag mo akong tawaging ganyan at baka mapagalitan ako." sabi niya pero nagkibit balikat nalang ako at tumayo na para bumaba.
"Oh amara anak halika na." sabi ni Daddy.
Naupo ako sa tapat ni mommy at kumuha ng makakain. Tahimik lang kami, walang nagsasalita. Gamto naman parati unless lag nag aaway kami ng mommy ko.
"Amara, nabalitaan ko tatakas ka nanaman daw kanina. Malapit na talaga ako mag tampo sayo" Sabi ni Daddy na kunwaring naka sibi pa. cute cute talaga ni Daddy
"Sorry for that dad. kinain nanaman ako ng curiousity ko" sabi ko without looking them and continues eating.
"Uhm. I hope that this will not happen again." Sabi ni mommy habang kina cut yung meat na kinuha niya. "We're just worried amara." dun ako napatingin sa kanya at napa lunok ng wala sa oras at napa inom nadin.
"Im surprised." sabi ko at pinag patuloy kumain
"About what?" taning ni mommy habang pinaglalaruan yung wine glass niya.
"Im suprised because you're worried. Thanks for the dinner mom and dad." sabi ko at pinunasan yung labi ko. Tumayo nadin ako at inexcused ang sarili ko lero lumingon ako uli " Mom, about sa offer mo. I've already decided and my answer is yes." sabi ko at tuluyan ng umalis sakanila.
