Sokakta yürürken belki de görebileceğiniz en kötü şeylerden birisidir; yapma arkadaşlıklar. Gördüğü her şeye öylesine gülen, sadece konuşmak için konuşan, var olmak için var olanlardan bahsediyorum. Anı yaşamak yerine elindeki telefonla yaşamayı tercih edenler. Bu tür insanlar aslında kendi benliklerini saçma filtrelerle, gereksiz düzeltmelerle yok ederler. Farklı olacaklarını sanarken aslında milyonların kullandığı sosyal medyada sıradan biri olurlar.
İşte sadece annem için gittiğim etüt merkezi de bu tarz insanlarla dolu. Hiçbirinin birbirlerinden farkı yok. Sadece isimleri farklı.
-Rüya! Geometri notların tam mı?
Aslında Can'ın Geometri notları tamdı, belki de sadece utangaç biri olduğumdan konuşmaya ihtiyacım olduğunu düşünüyordu. Oysa biri konuşmuyorsa bu istemediği için de olabilir. ''Hayır''
Saat beş civarı eve geldim. Annem daha gelmemişti, babam öldüğünden beri asgari ücretle çalıştığı fabrikadaydı.
Montumu çıkartıp odama gittim. Üstümü değiştirip bilgisayarı açtım. Milyonlara ev sahipliği yapan sosyal medyadan ulaşıyordum ona. İzlediği filmden bahsetti bana. Yazdıkları bile o kadar farklıydı ki diğerlerinden, ne kadar gerçek biri olduğundan belki onun da haberi yoktu. Belli ki çevresindeki insanlar da çok yapmacıktı. Ama Gece, arkadaş çevresinden kendisi gibi çıkmayı başarabilmişti. Belki bu yüzden anlaşabiliyorduk, çünkü düşüncelerimiz farklıydı.
