Bestfriend

Emergency

A/N: Sabaw.

••••••••••••

Third Person's POV

"Anong hospital daw?" Nag aalalang tanong ni Peter. "Ewan." Nangangatog na si Schia and she doesn't know what to do.

Naaksidente si John at nasa Emergency Room na siya nagyon. Malala daw ito at 50-50 na..

Katapusan na ba 'to ni John?

~~~

Peter's POV

Oo, kaibigan ko si John pero di ko maiwasang mainis. Kahit kailan, PANIRA siya. Iniisip niyo, bakit 'KAHIT KAILAN' ang binanggit ko kanina? Wala nang panahon para ikwento ko yan.. Pero kapag sumobra na siya, ipapaalala ko sa kanya ang bawat alaalang kinalimutan ko na. Bumalik balik pa kasi.

"MD daw. Alam mo naman papunta diba?" Nakita kong nagfake smile si Lian,  Kahit nakangiti siya, halata pa rin na nangangatog siya. "Lian, wag ka magalala, matapang si John.. Inaagaw ka nga niya sakin eh." Buti nalang hindi narinig ni Lian yung sinabi ko.

Nakakadisappoint lang na wala akong nagawa para mapagaan yung loob niya.

What a useless lover you have here.

Pagkababa niya ng sasakyan, tumakbo agad siya sa ER. Sinalubong niya ang parents ni John at inakap. Di naman mapigilang umiyak Nina Tita.

Alam ko ang pakiramdam ng ganto. Ayoko lang maramdaman ULIT.

Nakaupo lang din ang BFG at PP. Malungkot sila..

Sino ba namang matutuwa na yung kaibigan na tinguring naming kapatid ay maaaring mawala sa tabi namin?

"Family of the patient?" Napatayo kaming lahat ng nagsalita ang doctor at agad na lumapit sina tita at ang brothers ni John.

"Good news or bad news?" Tanong ng doctor at nagets na namin ang ibig sabihin ng doctor. "Good news." Sabi ni Tito. "John's situation is not cancerous nor 50-50. Nawalan lang po siya ng heartbeat for seconds kaya nasabi po namin sa friends niya na 50-50 po ang son niyo." Parang nabunutan naman ng tinik sina tita at pati narin ang BFG at PP.  Pati si Lian, nakahinga ng maluwag.

"Bad news?" Sabi ko at nagulat sila sa tinanong ko. Alam kong alergic ako sa bad news at alam rin nila yun. Gagawin ko to para kay John.

"Comatose po siya. And nasa critical stage" Napaluhod naman si Tita at inalalayan ng mga kapatid ni John so Tita at nakatulala lang si Tito. Napaupo rin ang BFG at PP. Nakita ko si Lian na napatakip siya ng mukha niya. Lumapit ako sa kanya at niyakap ko siya. Wala akong pake kung anong sabihin nila.

Lian needs comfort.

"Everything will be okay." Yun lang ang nasabi ko kay Lian at naluha narin ako.

Ang comatose, walang nakakaalam kung kelan magigising yung isang tao.

Wala ring nakakaalam kung gigising pa yung isang tao.

"Magkano doc?" Tanong ni Miggy.  Parang alam ko na balak niya. "It'll take 500k. Operations palang yun. Maraming operations ang gagawin sa kanya. May mga treatments and surgery pa. Hindi lang yun basta aksidente. maaaring ikamatay niya ito. But let's just pray na maging successful to." Sabi ng doctor. Nagpaalam na ang doctor at nagthank you kami.

Parang pinagbagsakan ng langit at lupa ang bawat isa dito samin.. Walang nagsasalita, ni nagtitinginan. Biglang binasag ni Jaira ang katahimikan. " Room 294." Bigla namang nagsitayuan ang BFG at PP pati narin sina tito't tita. Biglang pinigilan ni Miggy ang BFG at PP sa pagpunta sa room at naguusap muna ito sandali. Tumango naman sina Tito.

"Share ko 50k. Kayo?" Hindi na nagulat ang lahat dahil mayaman sina Miggy. Lahat naman siguro dito sa BFG at PP ay maykaya. "Same." Sabi ni Jenny at Edward. "Ako na bahala sa med ni John." Sabi naman ni Cristy. No wonder na siya nga ang bahala. Sila ang may ari ng pinakamalaking pharmacy sa buong mundo. I know she can do a move on it.

Si Cersty naman, sa Foods na daw siya.. Pati daw needs ni Tita't Tito. Papalit palit nalang din daw siya sa pagbantay. Walang maishare. Nakahold credit card. Grounded. Tsk.

Si Joy at Lea daw sa Room. Daily ata ang bayad dun. I think 15k per day? Ya. Alalang alala ko pa yun. Hindi ko makakalimutan ang nangyari nung nakaraan.

Si Ralph at Ceejay, Tatanong sa family doctors nila kung pwedeng makipagpartnership sa hospital na tinutuluyan ni John para mas madali ang process ng operation.

"100k. Minus my presence." Nagulat kami sa sinabi ni Lian. Hindi sa 100k. Mayaman sila. Oo. Pero din sa Minus my presence kuno niya. "Lian, kailangan tayo ni John. Lalo na ikaw."

~~~

Lian's POV

I can't see John laying on that hospital bed. Hindi ko kakayanin. Kaya nilakihan ko na ang share ko. Pero I don't think na enough yun para hindi pumunta kay John. Siguro pupunta parin ako. But I don't know when. Alam kong Mali itong ginagawa ko. Pero baka makadagdag lang ako sa aalahanin nila kapag umiyak ako ng umiyak sa tabi ni John.

Hindi naman siya patay diba?

Hindi naman siya mamamatay?

"Respetuhin nalang natin desisyon ni Lian.." Sabi ni Cristy. Ngumiti lang ako ng tipid. "Basta kapag you're feeling well na, punta ka ah." Sabi ni Jenny. "Oo naman. Maybe not today. Hindi ko pa kaya."

"NO NOT TODAYYY!" Kumanta ang BFG ng not today ng bts at sumayaw naman si Edward at Peter. Haha. Pero kita parin sa mga mukha nila yung lungkot.

"Sige, punta na kami kay John. Lian, uuwi ka na?" Tanong ni Ceejay. "Yup." Sagot ko at ngumiti ako. "Mag ingat ka ah. Gabi na." Si Joy talaga. Kahit kailan. "Opo ma'am!" At tumawa lang ng mahina. Syempre ayokong pahalata na malungkot ako. Kailangan pakita ko naman na gumagaan na yung loob ko. Sayang naman yung pagkanta nila ng Not Today. Hahahahahaha!

"Annyeong!~" sabay sabay na sabi nila. At nagbow at nagwave ako bago ako tumalikod.

Biglang bumuhos ang ulan kasabay ng luha ko.

Great timing.

Siguro sinabayan lang ako ni God. Alam niya ang nararamdaman ko kahit hindi ko sabihin.

Pero bakit kahit sa sarili ko, di ko na sabi ang nararamdaman ko kanina nung umamin si Peter? Nakakapagtaka. Isinantabi ko muna ang mga iyon at nagpaulan.

"BAKIT!?!?!?" Sigaw ko sa langit. "BAKIT KAILANGAN PANG YUNG TAONG MAHALAGA SAKIN YUNG MAGKAGANTO!?!?" Sigaw ko utli. Wala akong pake kung may makarinig sakin. Nasa parking naman ako. "KASALANAN KO BA!?!?!?!?" Bigla akong nagulat ng may nagsalita.

"Oo, ikaw Unnie Lian. Ikaw ang dahilan nito."

••••••••••••
Tentententennnnnn! (Horror sound po yan. 😂😂😂)