CHAPTER 2: WEIRD
MITCH POINT OF VIEW
"Aray!" daing ko habang nilalagyan ng gamot ni Namhyuk yung sugat na natamo ko kanina dahil sa kagagawan ni Stacy at nung step mom ko kahapon.
"Ikaw naman kasi eh, lumaban ka sa susunod kapag inaway ka ulit nung Stacy na yun, nako pag ako di naka mag pigil tutuluyan ko na talaga yang Stacy na yan!"
Halatang inis ni Namhyuk. Nandito kami sa rooftop kung saan ginagamot nga ko at hinihintay narin si Minhyuk dala yung lunch namin.
"Ang tagal naman ng buset na yon! Nagugutom nako eh" reklamo ni Namhyuk.
Nakakatuwa lang dahil naging kaibigan ko tong mga toh. Dati kasi walang ni isang gustong lumapit sa akin.
At dumating si Minyuk na halatang pagod na pagod dahil hinihingal ito.
"Eto na ---yung pagkain--- natin. Hayyyy!"
Sabi naman nito.
"Bakit ang tagal mo? gutom na kami oh. At tsaka 'bat hingal na hingal ka? para namang anlayo ng cafeteria ah " tanong ni Namhyuk may pagka sarcastic.
"Talagang malayo! Hello? Rooftop kaya to! Yung cafeteria nasa first floor, 5 floor tong building! "
Paliwanag naman ni Minhyuk.
"Hay ewan ko sayo! Makakain na nga"
Nagsimula na kaming kumain.
Binasag ko ang katahimikan na bumabalot sa amin.
"Nga pala, diba sabi nyo dati bagong lipat lang kayo ng school at ng tirahan? Eh bakit nasa iisang bubong lang kayo e samantalang di naman kayo magka-ano ano."
Napahinto sila sa pag-kain dahil sa pagtanong ko. Tumungin muna sila sa isat-isa bago mag salita si Namhyuk.
"Matagal na kasi kaming magkakilala nitong si Minhyuk. Kaya wala namang malisya kung nasa iisa kaming bahay kami,tsaka magkahiwalay naman kami ng kwarto noh! At para makatipid narin sa upa. "
Ahh... Sabagay. Pero
"Pero san ba talaga yung bahay nyo? I mean san talaga kayo galing? Asan yung mga magulang nyo? "
Napasamid si Minhyuk habang umiinom ng tubig. at halatang nagulat sa tanong ko. Bakit? May mali ba sa tanong ko?
"Tungkol dun sa kung asan kami nakatira malayo. Tungkol naman dun sa mga magulang namin---"
"Patay na" sabi ni Minhyuk na walang kabuhay buhay. Kaya pala.
Ramdam ko ang galit ngayon ni Minhyuk, nakakapanibago dati di naman siya ganto.
Bwisit na bibig na to. Tsk.
"Sorry" nakayuko kung sabi.
"Hayaan mo na okay lang. Sige tapusin nanatin tong pagkain natin para makapasok na tayo"
Tumango nalang ako bilang pagsagot.
Nang matapos kami kumain nag disisyon na kaming pumasok.
"Ah guy's una nakayo punta muna kong cr naiihi nako eh" paalam ni Minhyuk.
"Ah Mitch mauna kana pumasok may dadaanan pa pala ko sa Library"
"Oh.Okay"
Tipid kong sagot. Nagsimula nakong maglakad.
May nararamdaman akong kakaiba. Parang may sumusunod sakin. Wala naman akong kasabayan dito sa hallway, dahil panigurado nasa room na ang mga estudyante dahil nagbell na.
Okay late nako.
Tumingin ako sa likod ko.
Wala naman. Minadali ko ang paglalakad. Pero parang meron talagang sumunod sakin. Lumingon ulit ako. Wala naman.
Hanggang sa pagliko ko ng hagdanan.
"Ahhhh!!" napasigaw ako sa gulat dahil may babae tumanbad sakin. Napahawak ako sa aking dibdib dahil sa nerbyos.
Nang makita ko ang babae na natawa dahil sa inakto ko. Sino ba naman di matatawa, tumili ka dahil nasalubong mo ang isang babae na isa sa mga alipores ni Stacy. Hayyy!
May inabot sya sakin, isang papel na puti na nakatiklop.
BINABASA MO ANG
MX UNIVERSITY (Full Of Mysteries)
FantasíaTagong eskwelahan na kung saan hindi nag eexist sa mundo ng mga tao. Mga bagay na ngayon mo lang matutuklasan. Isang babaeng lumaki sa mundo ng mga mortal. Hanggang sa napadpad siya sa Eskwelahan na ibang iba sa mundo nyang kinagisnan. Anong mist...
