Ayı Yogi

-Bölüm 3-

Omzumun şiddetle dürtülmesiyle homurdandım.Sanki kolumu çıkartmak istercesine bir daha sarstı beni.Yahu az insaf be,bi mutluluğumuz var şurda,uyuyoruz ne güzel..
"Lan iki saattir dürtüyorum uyansana kızım!"
"Öff Barış yaa,noluyo sabah sabah?"
"Kalk,gidiyoruz.Biraz daha yatarsan götürmem bak."
"Nereye götürmezsin?"
Bir anda beklediğim günün geldiğini hatırlayınca yataktan fırladım.
"Ayy,saat 11 olmuş! Nasıl yetişeceğiz şimdi?
Sen hazır mısın?"
"Ben hazırım ve burada şoförünüz Barış Gürsoy duruyor Alev Hanım,her türlü yetişiriz merak etmeyin siz.Ama yine de acele etsen iyi olur."
"O zaman valizlerimi arabaya götürür müsünüz,şoför bey?"
"Ne demek efendim,hemen."
Kıkırdadım. "Tamam sen git ben hemen giyinip geliyorum."
Sonra hızlıca hazırlanıp çıktım evden.Barış çoktan arabayı çalıştırmıştı.
"Ee heyecanlı mısın bakalım?"
"Heyecanlı mı?Ölüyorum resmen oğlum.O günden beri bu anın hayalini kuruyordum."
"Nereye gideceğimizi son bir haftada ilk defa sormadın.İyisin dimi?
Güldüm. "Ay ne biliyim gidiyoruz şu an nasıl olsa.Hem havaalanına gidince söyleyeceksin,söz verdin.1 haftadır bekliyorum,yarım saat daha beklesem ölmem heralde."
Sinsi sinsi sırıtınca aklımdan geçenleri okumuşçasına büyükçe açtığı gözlerini bi anlığına yoldan ayırıp bana baktı.
"Yok sen fazla sakinsin.Aklından ne tür işkence planları geçiyor acaba?"
"Ay Barış.Görende kiralık katil sanar.Yok bir şey düşündüğüm işte.Sür sen sadece."
Söylediklerime ben bile inanmayınca çocuğun yüzündeki endişeli ifadeye şaşırmamak lazım tabii.
Yarım saat sonra havaalanına varmıştık.Check-in yaptırdıktan ve son güvenlikten geçtikten sonra bir kafeye oturduk.
"Sen insanı öldürürsün valla.Havaalanına gelince söyleyeceğim dedin,yok.Biletleri alırken öğrenirim zaten dedim,zorla oturttun beni,gittin tek başına aldın.Sonra biletlere bakmama izin vermedin.Şimdi uçağa binince söylerim diyosun.SEN BENİ DELİ ETMEYE Mİ ÇALIŞIYORSUN BARIŞ?!?!"
Sinirlerim tepeme atınca vahşi bir aslan gibi kükrediğim için korkmuştu.
"İstersen şehire inelim,otele yerleşelim.Gezelim dolaşalım orda ben tahminde bulunuyum acaba nereyi geziyoruz diye.Ha,olur mu?"
Birden gülmeye başlayınca üstüne atılıp boğmak için hareketlendim.Elleriyle beni durdurup zorla tuttuğu kahkalarının arasından konuştu.
"Tamam dur saki- Ahh, ne vuruyosun kızım bir dur söyleyeceğim."
Barış bir anda durup sus işareti yapınca anonsa dikkat kesildim.
"Son çağrı.THY TK 2367 sefer sayılı Paris uçağı kalkış için hazırdır.Yolcularının 230 numaralı kapıya gelmeleri rica olunur.
Last call...."
Yaşadığım şok ve kulaklarımın uğuldamaya başlamasıyla bir anlığına yanlış duyduğumu sandım.
"Ba-Barış?"
"Alev."
Barış'ın yüzündeki hüzünlü bakış,gözlerinin dolması... İnanamıyordum.
"Sen?Ciddi misin?Nasıl?Ama..."
"Alev.Kız kardeşim...Her şeyim..
Uzun zamandır planlıyordum ben bunu.O günden sonra,hep aklıma takılmıştı.Bi gün, sen gerçekten hazır hissettiğin zaman o hayalini Mert'siz de olsa-"
Bi anlığına kalbim sıkıştı.Yine başım dönmeye başladı.Sendeleyince kolumdan tuttu.Yine düşmemi engellemişti.Hep yanımdaydı işte,en başından beri.
"..gerçekleştireceğime söz verdim ben kendime.Uzun zaman oldu Alev.O günden beri hep seninleydim.Yerini tutamayacağımı bilsem de,yanında olmak,mutlu olduğunu görmek iyi hissettiriyordu.Nolursa olsun yalnız kalma istedim.Hep biri olduğunu bi-"
"Barış sus.O nasıl söz?Sen abimden..abimden sonra hep yanımdaydın.Emin ol,belki ondan fazlasıydın benim için.Hala da öylesin.Biricik Ayı Yogi'msin sen benim.Göbeğine,daha doğrusu olmayan göbeğine,yumuşacık bi yastık gibi olduğu için yatardım,kollarının sıcaklığıyla huzur bulur uyurdum.O zaman sürekli gördüğüm o kabusları hiç görmezdim,sen yanımdayken.Hala da hepsi geçerli.Sadece..sadece sen de bırakma beni olur mu?Hep yanımda kal.Beraber gideceğiz şimdi Paris'e,küçüklük hayalime.Beraber eğleneceğiz,beraber güleceğiz,ağlayacağız,ama asla birbirimizi bırakmayacağız, tamam mı? Söz mü?"
"Söz.Ayı Yogi sözü."
Yine sarıldık sımsıkı.Ah be Barış.. Sen olmasan ne yapardım ben?İyi ki varsın Yogi'm...İyi ki yanımdasın...