Babamın mezarı gömülmüştü. Babamı gömdükten sonra ben, Begüm, Begüm'ün annesi ve bana iğne vuran o iki adam dışında herkes gitmişti. Kalanlara uzaklaşmalarını beni babamla yalnız bırakmakarını istedim. Onlarda kabul ettiler ve uzaklaştılar. Sonra ise gözlerimden yaş geldiğini farkettim ve daha şiddetli ağlamaya başladım. Ağladım ağladım bir türlü konuşamadım bunun içinde kendime kızdım babamla konuşmak istedim ama bir türlü sakinleşemedim. Sonunda sanki gözlerim kurumuştu sakinleştim ve konuşmaya başladım "Babacığım seni bir daha göremiyeceğimi zannetmiştim ama beni bayılttıklarında rüyamda seni gördüm babacığım, sana çok teşekkür ederim beni öldükten sonrada yalnız bırakmadın ve babacığım beni ne olursa olsun bırakma tamam mı? Rüyalarımda hep yanımda ol. Hem artık ben dediğin gibi daha disiplinli daha çalışkan olucağım, eve 10'dan öne gelicem, okulda devamsızlık yapmıyacağım yeter ki sen yine yanıma gel yine kendini göster babacığım" dedim ve mezar taşına sarılıp uyumaya çalıştım. Gözlerim ağırlaştı ve uykuya daldım. Rüyamda bir ormanda babamı arıyordum "Babaaa nerdesin babaaa!" derken bir çıtırtı geldi "Baba?" "Burdayım kızım." onu gördüğüme o kadar mutlu olmuştum ki koştum ve sarıldım. Gözlerime baktı "Kızım bu sefer geldim ama bir daha gelemem sana her seferinde gelip kendimi hatırlatırsam hayatına devam etmen zorlaşır." "Hayır babacığım tam tersine seni görmek beni rahatlatır arkamda biri olduğunu hatırlarım." "Yanılıyorsun Gökçe ben senin arkanda duramam eğer bana güvenirsen kendi ayaklarının üzerinde durman zorlaşır." "A-ama baba." "Dur Gökçe zamanım azalıyor uyanmak üzeresin. Şimdi beni iyi dinle, sakın cesaretini kaybetme, cesur ol, ayakta kal, aklınla hareket et, kendine güvenini kaybetme ayrıca annende bende seni seviyoruz ve sana güveniyoruz bunu unutma.." dedi ve Begümün seslerini duydum "Gökçe, Gökçe iyi misin?"...
