3. BÖLÜM
"Artık tek başımayım. Beni bekleyen şeylerle, arkamda kimse olmadan kendim savaşmalıydım. Babamın vasiyetine uymalı ve güçlü olmalıyım" diyerek uyandım bugüne ve aynaya doğru gidip oturdum karşısına. Babamın gömülmesinden bir hafta geçmişti ve ben hâlâ yastaydım. Her gün aynı şeyleri söyleyerek uyanıyordum. Kocaman evde kimsem olmadan kahvaltı yapıyor kendime çeki düzen vermeye çalışıyordum. Ama durup dururken her aynaya baktığımda ağlıyordum, ama şimdi bu olmayacaktı, babam böyle olsun istemezdi güçlü, daha güçlü olmalıydım diyerek aldım tarağı havuç kadar turuncu, dalgalı saçlarımı taramaya başladım. Sonra simsiyah gözlerimi süzerken buldum kendimi. Çokta fazla olmayan çillerime kaydı gözlerim çillerimi sevmezdim ve her zaman kapatmak için binbir türlü şey sürerdim, sonra babam beni farkeder yanıma gelir saçlarımı okşayarak "Canım, bitanem çillerini kapatmaya çalışmamalısın onları kabullenmeli ve seni ne kadar tatlı yaptığını anlamalısın. Üstelik annendede çil vardı ama ben onları severdim seninkileride seviyorum" deyip öperdi yanağımdan. Ben ise onu takmaz çillerimi kapatıcı ile kapatıp çıkardım hep evden. Şimdi bir baktım elim yine kapatıcıda, kapatıcıyı aldım ve çöpe gittim, kurtuldum o iyrenç şeyden.
