Beş mesaj.
Sadece beş mesajla mutlu olabilir mi insan ?
Büşra'dan ise kesinlikle olabilir.
Büşra Yılmaz'la konuşuyorum arkadaşlar , boru mu bu ?
Heyecandan ellerim titriyordu. Mesajımı görmesi bile mucizeyken okuyup cevap vermesi.....tarifi mümkün değildi bunun. Annemin göçtüğü yerden dönüp gelmesi kadar mucizevi bir şeydi.
Anonim:Seni seviyorum Büşü
Anonim:Hem de çok.
Çizimine henüz başladığım resme dokundum. Çıkık elmacık kemikleri , hokka gibi burnu ve minik dudaklarıyla o kadar güzel görünüyordu ki... Hele gözleri...
İçi gülen , bir çift kahverengi güzel göz. Benim dünyam o gözlerle açılıyordu işte. Kalp atışlarım gözlerini her kırpışında saklıydı.
Büşü:Ben de sizi seviyorum aşşşırı hem de ❣🌹
Anonim:Anakuşum , ağlatıyorsun beni🙈
Büşü:Ağlamaaaa beni de ağlatacaksın🐰
Anonim:Sen ağlama anne , ağlarsan cehenneme döner dünyam.
Gözümden süzülen yaşlar umrumda değildi. Mutluluk akıyordu gözlerimden , göz yaşı değil.
Mutluluk hormonlarım tavan yapmış olmalıydı ki çıldırmamak elde değildi.
Pencereye koşup camı açtım ve yüzümü yalayıp geçen rüzgara inat bağırdım.
"BÜŞÜ İLE MESAJLAŞIYORUM KUDURUN YALAKLAR !"
Oh be. Rahatlamıştım doğrusu. Mesajında bile çıldırıyorsam , görüntülü konuşsam; hatta yüz yüze konuşsam...kalbim dayanır mıydı buna ?
Büşü:Sen ağlama , siz ağlamayın. Bulut olsun acılarımız ☁️
Anonim:Sen de ağlama Bulut Ol'sun acılarımız anne ☁️
Anonim:Anne sen bir detay olamayacak kadar mükemmelsin ❤️
Bir an Büşü'nün mesajıma "biliyorum mükemmelim ehuehuehu 😏" diye yanıt verdiğini hayal ettim. Kendime gülüp , bu düşünceyi aklımdan savmak istercesine kafamı salladım.
Mesajımı gönderip görmesini bekledim. Çift mavi tik olduğunu görünce rahat bir nefes alıp telefonu masanın üzerine bıraktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Anonim| Büşra Yılmaz 🥀
FanficAnonim:Siyahının içindeki pembelerine kadar seviyorum seni. Anonim:Böyle Kocaman seviyorum. Anonim:Pizzayı sevdiğin kadar... Anonim:Uyumayı , pijamayı sevdiğin kadar... Anonim:Tuhaf topuzunu yaptığın kadar.. Büşü:WTF ???
