Backfire (Niall Horan)

Hoofdstuk 12 ~ Stop ontwijken

Hoofdstuk 12 ~ Stop ontwijken

In de auto zat ik tussen Belle en Zayn en ik bleef praten over stripboeken met de zwartharige jongen. De rest van de jongens keken ons aan alsof we gek waren, maar ik was blij met het geeky onderwerp. Normaal gezien kon ik alleen met mijn broer over dit soort dingen praten, en omdat het ik hem niet zo heel vaak zag, was het goed om een ander persoon te hebben die ook van het verzamelen en lezen van stripboeken hield. Uiteindelijk spraken we af dat wanneer we terug thuis waren, dat ik hem er een paar van mijn stripboeken zou lenen.

''Dus ik ga ervan uit dat jullie een goede ochtend hebben gehad,'' vroeg Phebs glimlachend en we knikten allebei.

''Ik heb eindelijk de Gold Saints ontmoet en nu wil ik gewoon haar katten zien,'' antwoordde Zayn lachend en pakte me vast. Ik voelde ogen in mijn rug branden, maar ik wilde me niet omdraaien omdat ik wist dat het Niall was en ik wilde hem liever vermijden. ''Ik blijf zeggen dat Shura het beste is,'' voegde hij toe en ik sloeg hem zachtjes op zijn arm.

''Wil je weer vechten? Je wil niet tussen mij en mijn Aioros komen vriend,'' waarschuwde ik hem en we lachten allebei. Onze vrienden keken bezorgd toe, wat ons alleen maar meer liet lachen. ''Jullie weten niet wat je mist,'' zei ik en schudde mijn hoofd meelijdend. ''Dankzij dit zijn we nu beste vrienden! Niet waar, Zayn?'' vroeg ik hem en keek op naar hem. Hij knikte trots en ik glimlachte naar de rest van het feest. ''Zie je?''

Harry en Liam, die met Phebs naast ons zat rolden hun ogen maar bleven glimlachen. Naar wat ze ons hebben verteld, hebben ze het ook leuk gehad, shoppen en bezienswaardigheden bekijken.

We kwamen bij de plaats van het optreden en werden naar binnen begeleid door een paar beveiligers. Al snel zaten we met zijn allen in een grote kleedkamer met spiegels door de hele kamer, vele outfits voor de jongens, stoelen, flesjes water en een tafel vol met eten. Dat was het beste gedeelte, ik moest het toegeven. Phebs en Belle wilden het territorium verkennen - hun woorden, niet die van mij - dus ze vertrokken met meerdere waarschuwingen dat ze voorzichtig moesten zijn en niet moesten verdwalen. Ik bleef bij de jongens, en at een boel chocolade. Zayn zat de hele tijd naast me en ik ontweek Niall. Hij probeerde een paar keer contact te zoeken, maar ik kwam altijd met een excuus en rende dan naar Zayn toe, hij was niet alleen mijn knuffelmaatje vandaag, maar ook mijn schild. Ik wilde niet in de buurt van Niall zijn die dag omdat ik emotioneel onstabiel was, omdat er de hele tijd door mijn hoofd spookte dat afstand tussen ons beter was en ik was bang dat mijn hart mij zou verraden. Ik wilde graag bij hem zijn, maar als ik dat deed, zou het uiteindelijk nog meer pijn doen en ik had nu al genoeg gehad.

De jongens werden geroepen voor soundcheck en ze vroegen of ik mee ging, maar ik wilde liever in de kleedkamer blijven en videogames spelen. De deur viel dicht en ik was alleen, maar al snel sloeg de deur open en stond daar de blonde jongen. Ik sprong van de bank en keek hem verschrokken aan. Ik kon mezelf niet bij elkaar rapen voordat hij sprak: ''Waarom ben je me aan het ontwijken?'' vroeg hij en mijn hart verzakte.

''Ik-ik ontwijk je niet,'' loog ik en probeerde zijn blik te ontwijken, wat niet lukte. ''Waarom denk je dat?''

''Nou, ik weet het niet, het feit dat elke keer dat als ik probeer met je te praten, je weg rent alsof ik een besmettelijke ziekte heb!'' riep hij boos, de sarcasme was niet te missen.

''Dat is het niet,'' fluisterde ik omdat ik niet wist wat ik moest zeggen. Ik ontweek hem inderdaad en mijn hart begon al te bonken omdat hij hier nu gewoon voor me stond. Ik wilde alles eruit gooien, hem vertellen hoe verwarrend het was voor mij, hoe graag ik wilde dat hij me knuffelde, hoe graag ik wilde dat hij me echt zou kussen. Ik wilde hem vertellen hoe ik me voelde maar ik kon het niet, en ik zou het ook niet moeten doen, dat brengt alleen maar problemen. ''Het is gewoon-'' probeerde ik nog een keer, maar de woorden bleven in mijn keel hangen.