Hoofdstuk 14 ~ Phoebe helpen
''VROUUUUW!'' schreeuwde Louis toen ik naar mijn hotelkamer liep. Ik draaide me om en zag hem aan komen rennen. Ik stopte en keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. ''Kom hier en knuffel me voordat mijn vriendin er is!'' zei hij en trok me in zijn armen. Ik sloeg automatisch mijn armen om hem, maar mijn ogen zochten naar Phebs die onmiddellijk verdrietig was, haar ogen stonden op haar schoenen gericht. Als Eleanor er aan kwam, betekende dat ook dat Danielle er bijna was. En dat betekende dat Phebs hart in stukjes lag.
''Oh, jij vreemdgaande sukkel! Hoe kan het dat je mij knuffelt terwijl je vriendin hier bijna is? Ik dacht dat je van me hield!'' protesteerde ik dramatisch en duwde hem weg.
''Ik houd ook van je!'' hield hij vol, maar ik schudde mijn hoofd. ''Echt waar!''
''Als je echt van me hield, zou je de scheidingspapieren tekenen!'' herinnerde ik hem lachend. Ik moest toegeven, dit is echt leuk.
Op dat moment zag ik de andere jongens in de hal aan komen lopen. Mijn ogen ontmoetten die van Niall en ik kon een klein glimlachje niet van mijn gezicht houden.
''Ik laat je nooit meer gaan!'' beloofde Louis, hij knuffelde me nog eens heel hard, waardoor ik bijna stikte.
''Harry, help!'' vroeg ik Harry, hij was nog steeds mijn cuddle buddy voor die dag. De krullerige jongen glimlachte en pakte Louis vast zodat ik weer kon ademen. ''Bedankt, vriend,'' zei ik glimlachend en hij knipoogde.
''Wat gaan we vandaag doen? We hebben de hele middag en avond vrij,'' vroeg Liam en ik zag hoe Phebs zijn blik ontweek.
''Oh, geen idee. Waarschijnlijk gaan we gewoon een film kijken of er even tussenuit. Alleen de meiden,'' voegde ik snel toe voordat de jongens zich bij ons wilden voegen.
''Oh, goed. Louis en ik vermaken ons wel met Danielle en Eleanor. Dan stellen we ze later wel aan jullie voor,'' voegde Liam toe. Ik wilde Phebs gewoon in mijn armen trekken omdat ik wist dat ze een stevige knuffel nodig had.
''Oi! Ik dacht dat het mijn dag met jou was vandaag. Dump je me nou?'' Vroeg Harry die Louis nog steeds vast had.
''Sorry Harry, het is een meiden middag vandaag,'' bood ik mijn excuses aan, - niet gemeend - en hij merkte het. Ik stak mijn tong naar hem uit. ''We ontmoetten ze dan wel later,'' zei ik en liep naar mijn vrienden toe. ''Tot later jongens.''
We wachtten niet op een antwoord en vervolgden onze weg naar onze kamer. Toen de deur achter me dicht zat, gooide ik mijn rugzak op de grond en rende naar Phebs toe om haar te knuffelen. Ze hield me stevig vast en begroef haar gezicht in mijn schouder. Belle kwam ook dichterbij en hield haar ook vast. We wisten hoe vreselijk ze zich op dit moment voelde en het enige wat we konden doen was er voor haar zijn.
''Maak je geen zorgen. We zullen je niet alleen later, we gaan een hoop dingen doen die je bezig houden en je aan niks anders doen denken!'' beloofde ik. ''We kunnen ook zoveel ijs gaan halen als je nodig hebt!''
''Dankjulliewel, maar ik denk dat ik liever hier blijf,'' antwoordde ze en ik knikte.
''Okay, laten we gaan uitvogelen hoe we deze middag zonder de jongens gaan beleven!'' ik wilde mijn gedachten ook het liefst van de jongens vandaag houden. Vooral van Niall. ''Zullen we karaoke doen? We hebben dat al veel te lang niet gedaan! Ik weet dat jullie niet willen dat ik jullie versla,'' zei ik sarcastisch. Ik kon echt niet zingen, ik raakte nooit een zuivere noot en ik maakte alle honden aan het huilen. Maar het was hartstikke leuk omdat ik me gedroeg alsof ik een superster was, dansend en zingend sprong ik de kamer rond. Elke keer dat we karaoke deden, hadden we uiteindelijk buikpijn van het lachen.
JE LEEST
Backfire (Niall Horan)
Fanfiction{boek 1} - ''Er was eens... Wacht, maak je een grapje? Dit verhaal begint niet zo. Juist het tegenovergestelde! Dit verhaal gaat over een meisje dat dacht dat ze genoeg had van alle mannen, maar natuurlijk, haar woorden kwamen hard terug in haar ge...
