Bazen kimseye anlatcak hiç bir şeyin kalmaz, yanında yamacında seni anlayıp dinliycek kimsen kalmaz.Fakat müzik ve bir dal sigarayı onların yerine koyarsın bazen derdini onlara anlatırsın müzikler dertlerine ilaç olurken sigara dumanında ise dertler kaybolur. İçine çektiğin her nefeste için daralsada kalbin sıkışsada bazen en güzel ilaç zehir olarak çıkıyor karşımıza.Çünkü bağlanıyorsun bir kere ona artık zehirlensende günden güne yanında sadece o kalıyor ve bir de kulaklıklarının içinde çalan o müzik parçaları ve gözünden akan damla damla yaşlarda duygularının ifadesi oluyor o an ve duygularını doruklara çıkartarak yalnızlığını kutluyorsun ne mutlu yalnız olanlara...
